۱۰ سالو نیمی هست ک ازدواج کردیم ،تو این ۱۰ سال ن کادوی تولد برام گرفته ن کادوی روز زن،همیشه روز تولدم و روز زن بد ترین روزه برام چون پیشاپیش میدونم هیچی در کار نیست ،میدونم دستش خالیه پول نداره حداقل کاری ک میتونه بکنه ی شاخه گل بگیره واسم یا اینک ی نامه بنویسه یا اصلا ی زحمتی بده ب خودش ی حرکتی بزنه، فقط میاد بوسم میکنه تبریک میگه باز تی وی رو روشن میکنه انگار ن انگار، میخوام بفهمم منم زنم ،منم مادرم،دیشب مادر بودنمو زن بودنمو زیر سوال برد،سر ی دعوای خیلی کوچیک تموم ۱۰ سال زندگیو اورد جلو چشام،گفت باید مثل داداشات ک کتکت میزدن منم هفته ای ی بار بزنمت ،تو زن زندگی نیستی ،تو رو چ ب بچه اوردن تو مگه آدمی ک بچه بخوای(ی دختر ۶ ساله دارم،یکی هم توراهه ۳ ماهونیم)،تو پول پرستی ،در صورتی ک ۱ سال تمام زندان بود بخاطر مسائل مالی اونم ب بخاطر داداشش ک جرم اونو گردن گرفته بود انگار ن انگار خودشم زنو بچه داره،با ۲۴ سال سنم میرفتم خونه مردم توالتای مردمو میشستم ،هرکی از راه میرسید بهم شماره میداد درخواست میداد،میتونستم کار نکنم تو پول قلت بزنم ولی نخواستم بازم بیشتر کار میکردم ،صابخونه تا فهمید شوهرم زندانه عذرمونو خواست سر زمستون،دست تنها خونه پیدا کردم جاب جا شدم ،حتی تو این ی سال ی بار مرخصی ندادن بهش من تو ی سال هیچ رابطه ای باهاش نداشتم ،فقط ملاقات میرفتم میدیدمش برمیگشتم ،این ی گوشه از کاراییه ک واسش کردم،بعد دیشب بهم میگ چیکار واسم کردی ،تو پولکی هستی،دلت میاد سر زمستون میگی برو کارگری کن خودت جلو بخاری لم بدی بخوابی من برم کارگری کنم،۱۰ سال جون کندن تحمل کردن بی پولی ،صبر،همه چیمو زیر سوال برد،من همیشه جوابشو میدادم دیشب یخ کردم زبونم بسته شده بود،۳ ماهو نیم باردارم ۲ روزه دارم خونه تکونی میکنم ،دیشب کارام تموم شد خیلی کمر درد داشتم ، نشستم چایی بخورم بحثمون شد ،حتی مراعات بارداریمو نکرد ،هرچی تونست گفت،کاش فهش میداد کاش پا میشد میزد،ولی کارایی ک واسش کردمو نادیده نمیگرفت،نصف شب اومد بغلم کرد بوسم کرد معذرت خواست گریه کرد،ولی نمیتونم ببخشمش حرفاش یادم نمیره،ببخشید طولانی شد دلم خیلی پره😔😔
