لطفا با پوزخند وارد نشوید

واسه آرامشتون 10صلوات فرستادم.یاعلی

میتونم تا حدی این احساس ناکامی رو درک کنم. و البته که خ حق دارین. ناراحتین چون احساس می کنید احساساتتون نادیده گرفته شده یا تلاشتون بی نتیجه بوده‌ . ولی خب واقعیت های زندگی رو باید پذیرفت. رها شدن ترک شدن از دست دادن بخشی از زندگیه که تو رابطه های عاطفی زیاد پیش میاد. اما نگاهتون رو هم میتونید عوض کنید. به جای فکر به نرسیدن به عشقتون، به این فکر کنید چه احساس خوبی از عشق رو تجربه کردین احساسی که خیلی از ادما تا عمرشونم تجربه نمیکنن

به این فکر کنید که عشقتون باعث پیشرفت شما شد و شما هم الان اشتباه کردین که از همه جا انصراف دادین. اگر امکان بازگشت هست برگردید و بذارید همون حس و عشقی که درونتون هست انگیزه ای برلی پیشرفت شما بشه. عشق از دست رفتنی نیست شاید حضور فیزیکی اون ادم رو کنار خودتون ندارید اما توی قلبتون همیشه داریدش.شاید اونم مث شما همین حس رو داشته باشه و همین کافیه