نمیدونم چرا اینجوریم😐
من ۱۹ سالمه پروفایلمم خودمم😐😑(خاستم بهتر منو بشناسید)
خاستگار اولم همه چیش عالی بود فقط اخلاق نداشت برای همین ردش کردم چون هرچیتم کامل باشه اخلاق از همه مهم تره اونم ۳۰ رد کرده بود
حالا عاشق یه مرد شدم ۴۱ سالشه🤔😑😶مامانم منو مسخره میکنه ولی وقتی مردرو نشونش دادم اصلا باور نمیکرد ۴۱ سالشه میگفت به ۳۳ و ۳۴ میخوره
بخاطر پول نیستا من از مردای پخته خوشم میاد البته بگم من از اون دخترا نیستم که از پیرمردا خوشم بیاد اینی ام که میگم
انگار تو الکل گذاشتنش😁
ولی اون میگه اگه خانوادت قبولم نکردن حق دارن چون من پیرم😑
ولی خودش بهم پیشنهاد داده بود اونم با هزار بدبختی اخه من همش مسافرت میرم شمارمم نداشت واسه همون😁 البته منم خیلی کرم ریختم تا پیشنهاد بده😁😆
از اون مردای بد تیپم نیست کاملا شیش تیکه چون یه بار لباس چسبان پوشیده بود بخاطر همون خیلی تیپش عالی بود
ولی یه بار ازدواج کرده یه پسر ۴ ساله داره که خیلی فکرمو مشغول کرده😔(من کلا شانس ندارم چون همیشه یه چیز مهم ناقصه)
اخلاقشم زبان زده همه باشخصیت میدوننش
مربی باشگاه بدن سازیه برنامه هم مینویسه حقوقش خیلی بالاست ماهی ۲۰ میلیون کمه کمش
خونه و ویلا داره و یه ماشین سوزوکی
ولی نظرتون چیه؟
من بچه ام؟ برام زوده؟ یا راه خوبیه؟🙄
مرد مستقل - باشخصیت - پخته کافی نیست؟☹
من واقعا جذبش شدم همش یادشم قلبم تند تند میزنه😶
واقعا دلم نمیخواد در انتظار پسری باشم که هیچی نداره
دلم میخواد از همون اول برم تو یه زندگی عالی😔
یکم نصیحت کنید یا حستونو بهم بگید🙄مخصوصا کسایی که خیلی باتجربه ان
