ترحیح میدم تو یه آلونک باشم اما دور باشم
همون ۱۸ سال ساخت رو دورش بگرد تا زندگیت پا بگیره
بعد طعم زندگی رو متوجه میشی و لذت میبری
خدا رو چه دیدی اومدی خونه ۵ سال سخت گیرتون اومد
ختم بردار واااقعا جواب میده
گزینه ۱
البت بستگی ب روحیه خودت داره
من واقعا نمیتونم تحمل کنم هر ساعت یا حتی هر دو سه روز یهبار تو خونم باشن...بااینکه هیییچ مشکلی هم نداریم
اولی
ادم تو قصرم باشه ولی بدون آرامش هیچ ارزشی نداره
واي من هركيو ديدم با خانواده شوهرش توي يه ساختمون زندگي كرده براشون كلي بحث و مشكل پيش اومده،دوستم ميگفت تا يذره صدامون بالا ميرفت مادرشوهرم ميومد ميگفت چي شده دعوا راه مينداخت درصورتيكه ما داشتيم بحث ميكرديم فقط،اما بستگي ب رفتار ادمم داره اگه واقعا اذيت نميشي از رفتارشون برو باهاشون توي يه ساختمون
كاش جدا بودم سختيايي كه ميكشمو راحت تر تحمل ميكردم تا با يه جماعت از خدا بي خبر هم سختي بكشم هم اوناروتحمل كنم
قطعااولی
جدا
قطعا خونه کوچیک که اختیار زندگیم دست خودم باشه هزار برابر بهتر از خونه با حضور قوم شوهره
اولی گلم جدا
یه خونه ص سال ساخت بگیر تو بگو چهل متر باشه ولی باخیال راحت زندگی کنی
اولی
قطعا جدا حتی جای پایین شهر.
چون اعصابم و ارامشم و رابطم با شوهرم از خونه ۱۲۰ متری جای خوب شهر مهمتره.اونو به مرور میشه حور کرداما اعصاب و روان و حرمت رو نمیشه و اگه بسازی تا اخر عمر موندنی میشی اونجا
شما خودتون نظرتون چیه؟
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستجدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
19 ثانیه پیش
26 ثانیه پیش
29 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
