رفتی موندگاری
فقط اگه اعصابت روح و روانت برات مهم نیست برو
نمیشه بدن دست نستاجر اون یک میلیون و پانصد درماه کمک خرجی شما بدن
رفتی قبلش فاتحه ی اعصابتم بخون مخصوصابچت که بیادروانیت میکنن توهمه چیزت دخالت میکنن بچت دوتربیتی میشه معلومم نیست دیگه هیچوقت بتونی ازاونجابیرون بیای چون شوهرت عادت میکنه وتنبل میشه من اگه یه قصرطلابهم بدن که خودشونم توش باشن میرم کنارخیابون چادرمیزنم میشینم ولی اونجانمیرم نکن باخودت این کارو
من سه سال با خانواده شوهر تو ی خونه مشترک زندگی گردم.یعنی ی اتاقشون واس ما بود قسم میخورم ار سرطان بدتره...البته ۲۰ ساله پیش.
البته مادرشوهرم عجوبه ای واس خودش
زندگی کردن نزدیک مادرشوهر اشتباه محضه اشتباه نکن...من۱۰ ماه بودم دیونه شدم از قیافه هم افتادم...الان که مستقل شدم میفهمم آرامش یعنی چی
من هنوزم یادروزایی که بااونازندگی کردم میوفتم فحش میدم به خودم که اینقدراحمق بودم همچین زندگیوقبول کردم اون مدت فقط مردگی کردم نه زندگی
وای من بودم اصلا نمی رفتم
دقیقا مردگی...من که روانی شدم تا خونه بابامم که میرفتم باهام دعوا میکرد مادرشوهرم میگف بمون کلفتی منو بکن..روانی شدم بخدا هروز با شوهرم دعوا داشتم..البته منم کم نمیاوردم و جوابش میدادم وقتی میدیدم داره حرف زور میزنه ولی واقعا عصبی شدم
بگو اون خونه رو بفروشن پولشو بدن شما خونه بخرین اگه خیلی بفکرتونن.حالا ک میگی ب باقی پسراش داده پس میتونی اینو ب شوهرت بگی بهشون بگه
من بودم میرفتم
البته الانم هستم
همون ۵۰ تومن رو بدید یجای پایینتر خونه رهن کنید برید خونه مادر شوهر بری هر وقت بخای دوباره مستقل بشی ناراحت میشن وبگی پولمون رو پس بدید که هیچی دیگه خودتونو بیخودی درگیر نکنید واز چشمشون نندازید
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
