نزدیک ۲۰ سالشه...
با رتبه خوب دانشجو شده...
اهل درسه...
خانواده خوبی داره...
فرصت برا پیشرفت زیاد داره...
منطقیش این نیست که تا چندسال دیگه به فکر ازدواج نباشه؟؟
ولی از لحاظ احساسی واقعا درگیرم
حتی فکرش میکردم هنوزم تو پایتخت کسی باشه ۱۷ ۱۸ سالگی شوهر کنه ولی وقتی رفتم دانشگاه خیلی تعجب کردم ۶ ۷ نفر حداقل ازدواج کردن همینجوری هر ترم تعدادشون زیاد میشه.
این فیلمهای لامصب هم همه عشقولانن هی من بیشتر غصه م میگیره.
خانوادمم عمرا اهل انقدر زود شوهر دادن نیستن
دلم نمیخواد اینجوری هیجانی با کسی دوست شم که بعد ضربه بخورم
ی وقتایی تاپیکای عشقولانه رو می خونم انقدر گریه میکنم که من تنهام...
هعیییی زندگی چه کنم با این تقابل عقل و احساس
نظرتون چیه دوستان فقط مسخره م نکنین که اشکم به راهه همینجوری