البته منظورم به خانواده نیس
به جمع دوست و رفیقه . وقتی تو خوابگاه قدم میزنم میبینم همه دوتا دوتا یا شاید سه تا سه تا با هم حرف میزنن ولی من نه خیلی دلم میگیره😔 خیلی سعی کردم دوستی داشته باشم . هر وقت کاری از دستم برمیومده واسه تک تک هم اتاقی هام کردم ولی اونا موقع مشکلات اول خودشونو میبینن😔
چیکار کنم ؟
چه جالب که حتی اینجا هم کسی نیومد😟
والا تو هم فقط تو خوشی باهاشون باش
من اعتقادی به داستن دوست ندارم
استقلال خودم دوست دارم
غصه نخور کلا دنیا همینجوری شده دوست و رفیق خوب خیلی کم پیدا میشه عمه تو خوشیا کنارتن
زیاد سخت نگیر با همون هم اتاقیات در ارتباط باش اونقد هم صمیمی نشو زیر و بم زندگیت رو بگی که بعد پشیمون نشی کلا در حد اعتدال رتبطه دتشته باش
ترم چندین ؟
