هفته پیش با شوهرم ی بحثی داشتیم که خیلی مهم نبود موضوع یک هفتست اصلا انگار نه انگار منم هستم توی اون خونه
نه جواب سلام میده نه نگاهم میکنه، دو سه روز پیش کم آوردم رفتم سراغش که باهم آشتی کنیم و بهش گفتم چرا حرف نمیزنی با حرف نزدن که مشکل حل نمیشه اما نه نگاهم کرد نه جوابمو داد از خونه زد بیرون بعد این قضیه از سرکار میاد دوش میگیره میره بیرون ساعت دو شب میاد خونه ، چهار و پنج‌صبح هم میره بیرون از خونه
مردای الان فقط جسمشان نر هست ذاتشون مرد نیست
مث سگ محلش نزار
واا چرااا حتما از یه چیزی ناراحته
وا کجا میره
یر چی دعوا کردین فضولتونم
جای مردا و زنا عوض شده؟😕😕😕
خدایا ما کجا داریم میریم..
اوند بغلش كن بگو چرا اينجوري ميكني گريه بكن اگه فايده نداشت برو لباستو بپوش برو بيرون نه گوشي نه هيچي نبر يه ساعت بعد برگرد اگه چيزي گفت بگو رفتم هوا بخورم حرفي نزنم ناراحت بشي بي حوصله برو بخواب پتو بكش سرت
محلش نزار خودتو شاد و سرحال نشون بده بعد خودش نگران میشه و چاردست وپا میاد سمتت
کلا باهم کل کل داریم
سال اول زندگیمون همینجوری بود
قهر قهرو بود منم کم میاوردم گریه میکردم منت کشی میکردم
حتی منو از خونه بیرون می‌کرد یبار منم کشش دادم کم نیاوردم
تا اینکه از سرش افتاد و اصلا قهر نداشتیم
اما بحث هامون زیاده
انگار بعد چهار سال دوباره یادش افتاده قهر کنه
حتی جای خوابشو عوض کرده
بنظرم اصلا به روی خودت نیار نرو سمتش هر روز برو حموم غذاهای خوشمزه برای خودت درست کن به اون نده بخور فیلم ببین اصلا آدم حسابش نکن وانمو کن نمیبینیش تو خونه تاپ شرتکای سک سی بپوش به دوروز نکشیده میاد سمتت
