جدایی در ۳۸ سالگی

ببین می تونی دوباره درس بخونی

الان پیام نور بدون کنکور ارشد هم میگیره

هم توی پایه حقوقت اثر داره هم وقتی با بچه های دانشجو باشی ادم حس جوان تری بهش دست میده

تا حالا به این فکر کردی که واسه ادامه زندگی بری یه کشور دیگه؟

مادر من با ۶۵ سال سن آرزوی جدایی داره و میگه جرا اینکارو نکردم. هنوزم بهش فکر میکنه.

وا چرا رفته اونجا ؟سرچی دعواتون شده 

عزیزم حالا اگه شوهر داشتی هدفت تو زندگی چی بود؟ مجرد یا مزدوج همه باید سعی کنیم دنبال دل خوش باشیم. برنامه های کوتاه مدت برای خودت بذار. چیزایی که زندگیت رو شادتر و بامعناتر میکنه. چیزایی مثل:

-پیدا کردن یه جمع دوستانه خوب

-پیگیری یه هابی یه چیزی که یه زمانی دوسش داشتی و ولش کردی مثل ساز یا نقاشی.

- فن و پیگیر یه چیز خاصی باش مثل فشن فوتبال فیلم  تاریخ ،...

-مسافرت به یه جاهایی که قبلا فکرش رو نکردی

- مهارت پیدا کردن تو چیزی که قبلا وقتشو نداشتی یا دغدغه ات نبوده.

-یه هدف ورزشی مثل  بالابردن قدرت بدنی یا تموم کردن یه ماراتن

و صد البته اگه احساس میکنی خطر افسردگی تهدیدت میکنه برو پیش روان درمان. یوگا کن . موزیک سریال کمدی و .. تو برنامه روزانه ات داشته باش.

باران جان شوهرت کجاییه؟

عزیزم اکثر دختر بچه ها سیندرلایی فکر میکنن. دنبال هپیلی اور افتر اند. به نظرم از الان سعی کن دنبال هدف های ملموس تری باشی. چیزایی که بیشتر تحت کنترل خودتن و با برنامه ریزی میتونی بهشون برسی. 

عجب شوهری .همون بهتر که که رفت .وقتی اینقدر بی مسئولیته .خیلی کارا میتونی بکنی .هر جمعه با بچه ات قرار بذار باهم ی جایی برین .مثل پارک سینما کنسرت رستورات  .بعضی اوقات مسافرت برین خوش بگذرونید.برای اینکه ی تنوعی تو زندگیت بشه خونتو عوض کن ِِکارایی که همیشه دوست داشتی انجام بدی انجام بده .کلاس برو .ورزش یا خیاطی نقاشی .هرچیزی که فکر میکنی حالتو خوب میکنه دوسال ونیم بدون شوهرت زندگی کردی الان هم میتونی 

سی و دو سالمه.لطف داری. معذرت میخوام اگه از موضع آدمای باتجربه حرف زدم. 

راستشو بخوای یه از نزدیکام تازگی جدا شده. البته بچه نداره و یه کم شرایطش متفاوته. ولی باعث شده درک کنم وقتی با امید ازدواج میکنی، چند سال تلاش میکنی که زندگی مشترکت موفق باشه. مخصوصا که وقتی پایه های زندگی متزلزل باشه همه دغدغه ات میشه حفظ کردن اون زندگی. تو این شرایط بعد از جدایی پیدا کردن دغدغه جایگزین سخته. 

به نظرم ما از زندگی مشترک خوب در واقع شادی، آرامش، موفقیت،  حمایت شدن، دوست داشته شدن و تحسین شدن و ... میخوایم. شما که تجربه زندگی مشترک داری میدونی که خیلیا حتی باوجود مزدوج بودن خیلی از این چیزایی که گفتم رو ندارن. یا دست کم همیشه ندارن. خوشبخت بودن صفر و صد نیست که هرکی زندگی مشترکش به ظاهر خوبه ۱۰۰ درصد خوشبخته هرکی خوب نیست اصلا خوشبخت نیست. 

به نظرم با خودتون فکر کنین ببینین از زندگی مشترک موفق میخواستین به چیا برسین. چقدرش واقعبینانه بوده. و چی کارا میتونین بکنین که به بعضی از اون اهداف برسین.