سلام دوستان؛ من ٢٣ سالمه چند ساله نی نی سایت به صورت خاموش میام امروز تصمیم گرفتم ازتون کمک بخوام؛ من برنامه نویس و طراح وب هستم حدود دو ساله ازدواج کردم؛ همسرم ٢٨ سالشه و یک کارمند؛ ما خیلی خیلی مشکل داریم از اول هم مشکل داشتیم ازدواج ما کاملا سنتی بود. ما خیلی اختلاف نظر داریم؛ حتی توی موزیک گوش دادن حتی توی هر چیزی که فکرش رو بکنید؛ من هیچوقت از شوهرم درخواست پول نکردم گاهی خودش میداد یا هدیه ای می خرید هیچوقت بهش فشار مالی نیوردم یا حتی ازش نخواستم چیزی برام بخره همیشه از نظر مالی باهاش کنار اومدم؛ من ی آدم کتابخون هستم و شاعرو نویسنده هم هستم البته همه ی کارهام به صورت دور کاری چون همسرم نمیذاره محیط مختلط کار کنم با اینکه از بهترین شرکت ها پیشنهاد کار دارم؛ همسرم از روز اول گاهی منو میزد و موقع دعوا فحش های خیلی خیلی رکیکی به من و خونوادم میگه؛ ده روز پیش رباط صلیبی زانوش رو عمل کرد و من ٧.۵ میلیون بهش دادم خرج دکتر و خرج خونه و این چیزا؛ دو سه روز پیش من رفتم بیرون داروخانه چون ازش عفونت واژینال گرفتم برای خودم دارو خریدم وقتی اومدم خونه باهام دعوا کرد و گفت چرا دارو خریدی در صورتی که پول خودم بود اما اون گفت حق نداری برای خودت دارو بخري؛ توي اين چند روز كه عمل كرده من انقد اذيت شدم از بس ازش مراقبت كردم و هر دقيقه مهمون داري كردم؛ چند بار خواستم جدا شم نشد؛ الان تصميمم قطعيه جدا شم؛ جايي رو نداشتم درد و دل كنم؛ ببخشيد اگر طولاني شد
الهی قربونت برم ولی خونوادت پشتتن یا تنهلیی؟
اینکه دستت تو جیب خودته امتیاز بالایی برات
وقتی استقلال مالی داری چرا ی زورگو رو تحمل میکنی اون باید خرجی تو بده عوضش طلبکارم هست مگه میشع
ما ک کار نمیکنم ولی همیشه خریدایی ک باید انجام بدم رو میکنم مرده وظیفه شه بده فشار نمیارم ولی بدون خرج هم نمیشه تو ک دیگه دستت تو جیب خودته
غلط کرده تو اینهمه استعداد داری حیفه سرکوب بشی اینهمه هنرمندی اینهمه کار بلدی
مستقلی دستت جلو کسی دراز نیس
گورباباش ولش کن خودت زندگبتو بساز
بخدا گاهی وقتا موندم چطور خانوما احازه نیدن اینهمه خفت و خواری بکشن درحالیکه خودشون راحت میتونن بهترین زندگی رو داشته باشن
عزیزم منظورم شما نیس بخذا ولی اخه ادم اسم شوهر روش باشه بگن ازدواج کرده خونه زندگی داره به چ قیمتی اخه شما خودت میتونی زندگی کتی بدون نیاز به اون ک اینهمه اذیتت میکنه
مگه چندسال جوونی و چقدر عمر میکنی
اخه چرا اجازه میدین باهاتون اینجوری رفتار بشه
باشه
عمرتو میخوای تلف کنی از طرفی میخوای اذیت بشی هرروز
اگر تصمیمت قطعیه و میدونی نمیتونی هیچ جوره درستش کنی و خودشم تصمیم به درست شدن نداره جدا شو خانوادتم تا یه مدتی ناراحت میشن بالاخره تو دخترشونی طاقت نمیارن قبول میکنن توام قعلا میتونی خودت هم خونه بگیری هم کار کنی خرج خودتو دربیاری
با خانوادت صحبت کن بگو دارم اذیت میشم اونا قطعا راضی به ازار و اذیت تو نمیشن
تو یه زن قؤی و مستقل هستی که حقته یه زندگی آروم داشته باشی
این تویی که باید واسه زندگیت تصمیم بگیری
هیچکس حق نداره تورو محکوم به زندگی که توش عذاب میکشی بکنه حتی خانوادت
مگه خانوادت سختی های تورو تحمل میکنن که تشخیص بدن چی پسنده چی ناپسند
تو جوونی و یه آینده درخشان روبه روته اگه خودت بخوای
تو توانایی اینو داری که خودت زندگیتو بسازی به بهترین شکل
پاشو اراده کن و خودتو رها کن، الگوی زنهایی مثل خودت باش که اسیر این عرف های الکی و مسخره شدن
نه عزیزم این کار رو نکن الان مریضه از نظر اعصاب ضعیف شده و بهم ریخته بزار وقتی کاملا خوب شد باهاش صحبت کن
طلاق بگیری کجا بری فکر میکنی شرایطط بهتر بشه نه به خدا بدتر هم میشه
