من یکسال عقد بودم و همسرم در شهرستان کار میکرد و چند هفته یکبار و گاهی حتی 2 یا 3 ماه یکبار به تهران میامد و همدیگرو میدیدیم. سال قبل زندگی مشترک با همسرم رو در خارج از ایران شروع کردم. از همون دوران آشنایی قبل از عقد و حتی بعد از عقد هم همسرم خیلی اهل تلفن زدن و پیام دادن نبود. البته من هم اون موقع کار میکردم و مشغول بودم و خودم هم خیلی وقت نداشتم. الان تقریبا بعد از یکسال زندگی در خارج از ایران که اون هم تماما بخاطر خواسته همسرم بود و من اصلا راضی نبودم به دلیل اینکه من باردار نشدم و برای پیگیری درمان که اونجا خیلی گرون بود حدود دو ماه هست که به ایران اومدم و همسرم چون خیلی گرفتار کارش هست که تازه پیدا کرده و براش خیلی مهمه که کارش رو نگه داره نتونسته بیاد و طبق قرارمون باید حدود یکماه دیگه به ایران بیاد برای انجام IVF. تو این مدت که اومدم اکثرا من تماس گرفتم باهاش و پیام دادم. تماسهامون خیلی کمه و جوابهاش در حد چند کلمه. چندین بار بهش گفتم که با من تماس بگیره و در ارتباط باشه. ولی میگه که بخاطر کارش خیلی استرس داره و نمیخواد نتیجه نگیره و خیلی براش مهمه و از این حرفا. من در تعجبم که آیا یک مرد در طول شبانه روز حتی 5 دقیقه وقت برای همسرش نداره؟ حتی من دکتر رفتم و گفته بودم میرم دکتر اصلا از من نپرسید که چی شد و چیکار کردی؟ آدم بدذاتی نیست. ولی حس میکنم که خیلی هنوز متعهد نشده. خواستم از شما کمک بخوام و راهنمایی. هر راهکاری به نظرتون میرسه ممنون میشم به من بگید. ببخشید که خیلی حرف زدم.