سلام، دلم خیلی گرفته، میشه یه لحظه بیاین بگین چی کار کنم؟😞

راستش من حدود دوازده سال هست که ازدواج کردم و یک پسر پنج ساله دارم، تو تهران زندگی میکنم و از پدر و مادرم دور هستم، اونا شهرستان هستن

من و همسرم با هم فامیل هستیم و وقتی عقد کردیم قصدمون این بود که تو شهر خودمون زندگی کنین ولی بعد از عروسی به خاطر شغل همسرم اومدیم تهران

من به دونه دخترم و یک برادر هم دارم که اونم ازدواج کرده

پدر و مادرم به شدت احساس تنهایی میکنن و همسرم رو مقصر میدونن که من رو از اونها جدا کرده

من رو هم مقصر میدونن که چرا جلو شوهرم واینستادم که تو همون شهر خودمون بمونیم و زندگی کنیم

همسر من مرد خوبیه، من زندگی آرومی دارم

ولی عذاب وجدان زندگی رو برام جهنم کرده

خیلی قصه تنهایی پدر و مادرم رو میخورم

دوماه یک بار میرم سه چهار روز میبینمشون و میام

از طرفی همسرم دوست نداره من تنها برم و بمونم میگه باهم بریم و بیایم

با هم که میریم به خاطر کارش بیشتر از چهار روز نمیتونیم بمونیم مگر اینکه به تعطیلی باشه

به نظرتون چی کار کنم

اصلا به نظرتون پدر و مادرم این حق رو دارن که جوری رفتار کنن که من اینجوری دچار عذاب وجدان بشم؟