مرگ عزیزان،مثل یه زخم عمیق میمونه،اولش که خیلی زجرودردمیکشی،به مرور زمان یه کم سوزشش کم میشه ورفته رفته زخم بهتر میشه ولی جاش همیشه میمونه.
سخته کنار اومدن. لحظه ای ک رفتم توخونه دیدم همه سیاه پوشیدن دلم گواهی, داد, ک اونی ک رفته بابامه میون جمعیت نگام همه جا بود ک ببینمش اما دیدم نیست و از حال رفتم وقتی ب خودم اومدم باورم نمیشد دیگه نیست اولین بچمو شیش ماهه حامله بودم چقدر ذوق داشت واسه دیدنش بخدا حس میکردم همش خوابه به همه التماس میکردم ک بگین دروغه بابام نمرده میاد خیلی لحظه های سختیه خیلی بعد هشت سال بایاداوریش باز برگشتم ب اون روز شوم. تصادف کرده بود منم شهر غریب خبر نداشتم ساعت چهار بعدازظهر رفته و چون خبری نشده ازش, مامانمو داداشم دنبالش, گشتن ک فهمیدن مرده. الکی بمن گفتن بابابزرگم فوت شده ساعت دو شب راه افتادیم باشوهرم و مادرشوهرم اما وقتی رسیدم از نگاه همه فهمیدم چخبره انگار دلم میدونس بابام ی چیزیش شده
وای خدارحمتش کنه چیشد ک و فوت شد؟من همش به فکراینم ک حال مامانموابجیامووبچهاشونووداداشامووبچهاشون خلاصه اینا همه خوب باشن حرص همشونومیخورم شبانه روز نمیدونم چجوربعضیاپوست کلفتن خواهرشان میمیره اسلامی هم نمیکنن فقط خودشون میزون باشن انگار همه چی حله
مرگ جوونا خیلی سخته، درسته پدر مادر خیلی عزیزن ولی اگر مسن باشن وتوی جوونی فوت نکنن،بهتر کنار میاییم،ولی داغ فرزند ویا برادر وخواهر جوون خیلی ادم رو داغون میکنه
