بستگی به شوهرت داره اگه هواتو داره شهر غریب خوبه اما اگه مث شوهر من باشه که همه کارا رو خودم باید بکنم آرزو میکنی کاش پیش مامان و بابات بودی....مهم اینه شوهرت حامیت باشه
من توی غربتم ببخشید به غلط کردن افتادم. اصلا همچین ارزویی نکن. از حرف تا عمل زمین تا آسمونه
درسته هیشکی پدر و مادر نمیشه ولی وقتی نزدیکی کلا درگیر کوچکترین فکر و خیال اونا هم میشی انگار فکر و خیالت چندبرابر میشه ولی از طرفی هم حامی هستن دیگه البته منظورم از فکر و خیال انجام دادن کارای اونا نیستا منظورم چیزای دیگست که اگه دور باشی متوجه بعضی گرفتاریهاشون نمیشی کمتر غصه میخوری
توی غربتم شرایط زندگیم خوبه ولی از غربت متنفرم حاضرم همه شرایط رو بزارم برگردم ، غربت هزار بدبختی و فکر داره فقط به زبون اسونه ، منم زمانی دنبال غربت و فرار از فامیل و غیره بودم
من شیرازی ام همسرم تهرانی. از دو فرهنگ متفاوت. ما عادت به بیرون رفتن داریم اینها فقط کار بعدش خونه و خواب. هیچ تفریحی تو زندگیمون نیست. خودم شاغلم تمام بار زندگی رو دوشمه ولی نه تفریحی نه مرد خنده رویی نه یکم شادی نه استقبال از یک روز جمعه برای تفریح. کارم شده سر کار بعدش خونه. افسردگی گرفتم. خانوادش هم که از خودشون بدجنس تر وجود نداره. دست یک دختر رو گرفتن آوردن تو شهر غریب حتی یک زنگ نمیزنن بگن خرت به چن من
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
