مامان من، مادر زن شوهرم، از دستش خسته شدم.

سلام دوستای گلم، مامانای خوب، شاید باورتون نشه اما من فقط شماهارو برای درددل کردن دارم، من خیلی احساس تنهایی می کنم. آخه می دونید من بر عکس اکثریت دخترهایی که عروس می شوند و عمده مشکلاتشان با مادرشوهرشان است من با مامانم مشکل دارم اون اصلا من را درک نمی کند بعضی اوقات فکر می کنم اصلا مرا دوست ندارد. از همه کارهایم ایراد می گیرد مثلا اگر می رویم میهمانی از لباسم گرفته تا آرایشم تا گل سرم تا کفشم تا اینکه چرا با فلانی سلام کردی چرا برا فلانی بلند شدی چرا ..چرا ...چرا .... هم تو خود مهمانی و هم بعد از مهمانی ایراد می گیرد رفتارش با شوهرم هم خیلی بد است ،خیلی اوقات شوهرم برای اینکه او را خوشحال کند می گوید فلان چیز را برای مامانت اینا بخریم من هم خوشحال می شوم که او می خواهد روابطمان با مامانم اینا خوب باشد ولی مامانم می زند توی ذوقش و می گوید این چیه که خریدی؟ از کجا خریدی؟ اونجا که جنساش خوب نیست؟ و ... همیشه باعث سرافکندگی و ناراحتی من می شود من جلوی شوهرم از او حمایت می کنم چون دلم نمی خواهد روابطم با مامانم اینا کدر شود یا به علت این مشکلات رفتاری اش مجبور شوم رابطه ام را با مامانم اینا کم کنم چون در این صورت خیلی جلوی قوم شوهر بی کس و کار می شوم همین الانش هم جلوی مادر شوهرم اینا خیل بی کس و کارم. مامان من هر روز سرکار است و شاید بگویم سالی 3-4 بار به خانه ما می آید ولی مادرشوهرم یک روز در میان خانه دخترش است وآخر هفته ها دخترش یه خانه اش می آید. مادر شوهرم خیلی به دخترش کمک می کند، بنده خدا خیلی اوقات به من هم می گوید که به تو هم کمک کنم ولی من وقتی او به کمکم می آید احساس بی کس و کاری می کنم و دلم خیلی می گیرد در ضمن اگر او کمکم کند راه دخالت او در زندگی ما باز می شود. چون ما در طبقه بالای مادر شوهرم اینا زندگی می کنیم. من از مادرم انتظار ندارم که با این مشغله کاری به من کمک کند. ولی بعضی اوقات هم که سرش خلوت تر است و می تواند کمکم کند هم نمی کند. مخصوصا الان که من باردارم خیلی به کمک او احتیاج دارم، ولی من از این هم گذشته ام حداقل تقاضای من از او این است که درکم کند، خواسته هایش را به من تحمیل نکند، راه به راه به من گیر ندهد از شوهرم و قوم شوهرم الکی ایراد نگیرد و .... مامان من یا حرف نمی زند یا اگر می زند چیزی می گوید که آدم را ناراحت می کند. بعد به من گله می کند که چرا با من دردل نمی کنی. من الان که درددل نمی کنم، راه و بی راه به من و شوهرم و خانواده شوهرم گیر می دهد چی برسد به اینکه درددل هم بکنم.
باهام حرف بزنید از خودتون بگید کدومتون مشکل منو داره، من همش فکر می کنم همه با مادرشوهراشون مشکل دارن. بعضی اوقات دلم برا خودم می سوزه که کسی رو ندارم که باهاش حرف دلم رو بزنم، هم صحبتم باشه، درکم کنه و ...
اینم یه اختتامیه جالب: یه روز شوشو بهم گفت: من مطمئنم اگه شما خانواده معتقد به مسائل مذهبی نبودید خیلی احتمال داشت که تو یه دختر فراری بشی که هزار تا دوست پسر داره ، چون از خانواده ات محبت ندیده ای.
اگه یه روز مامان شدید و دخترتون عروس شد هیچ وقت باهاش این کارا رو نکنید که مجبور بشه مشکلاتشو تو دفترچه یا رو صفحه مانیتور بنویسه، با بالش درددل کنه، گریه کنه، غصه بخوره و به نی نی تو دلش قول بده که اونو با تمام وجود دوست داره و اذیتش نمی کنه........