اولا برام جالبه، اینقققدر پیگیر بودید که تشریف آوردید تو تاپیک خودم، ممنونم که مکالمه با بنده براتون مورد احترام بوده🙏🏻🌷
دوما، نگاهی به شیوه ی تربیتی بندازید، تو نسل خودمون هم کم نیستن آدم هایی که کم ترین چیزها براشون عقده ست، چون بجای فرهنگسازی و تربیت و توجیه بچه، تو سری خوردن، پس اساس تربیت هست.
سوما، ما به دنیا نیومدیم که در رفاه و آسایش صددرصدی زندگی کنیم، چون ذات دنیا این نیست!! ما به دنیا اومدیم به همدیگه کمک کنیم و دست همو بگیریم و رشد کنیم.
شاهد مثال حرفم اینکه، آیا یک نفر وجود داره که بتونه بگه زندگیش صددرصد رفاه خالی از اذیت هست؟!
کسی هست که بتونه جلوی مرگ عزیزانشون رو بگیره؟!
که تضمین بده هرگز ورشکست نمیشه،؟!
حتما به کسی که علاقه داره میرسه....
هرگز مریض نمیشه...و....
این دنیا سرشار از ناکامی هاست
شما ببینید چققققدر ثروتمندترین هایی که از فرط افسردگی و خودمم بینی خودکشی کردن، اما فقیرترین هایی که با یک روح سالم رشد مادی و معنوی کردن؟!
کی فکرشو میکرد دختر یه کارگر موقعیت الان منو داشته باشه؟!
آینده تو دستای خداست.
ما فقططط باید تلاش کنیم و نیازهای اساسی رو تامین کنیم و روح خودمون رو سالم نگه داریم. مادری که کتاب بخونه و خودشو ارتقا بده، در اوج فقر بهترین بچه ها رو تربیت میکنه.
نیاز یعنی، بچه گرسنه نخوابه و حداقل ضرورت های جسمی و روحیش تامین بشه، وگرنه ما هم خیلی چیزا دلمون میخواست و نمیتونستیم بخریم و... همون شد دلیل جنگیدن هامون، که الان اینجا ایستادیم