داستان۱

60 سال پیش یا بیشتر

همه رو میزارم دارم تایپ میکنم تو  نوت

تا امشب تمومه

بعد از ورود ب ۱۲ سالگیش هر روز  زندگی سخت میگذشت

نوشین روحیه لطیف و کنجکاوی داشت و دوست داشت یاد بگیره

وقتی پچ پچ تو روستا رو شنید پیش بابا رفت و بهش گفت

بابا مشهدی من دوست ندارم مثه فاطمه و بقیه ازدواج کنم

من دلم میخواد برم مدرسه میخوام برم شهرو ببینم

چرا همه اینجا انقد ناراحتن

مگه من با کسی کاری دارم

چرا نباید سواد  داشته باشم

زهره میگفت تو ده بالا پسر کدخدا جهان سواد داره زنشم از شهر گرفته

 زنشم سواد داره پس چرا ما سواد نداریم

مشهدی حسینم طبق روال همیشه کلاهه سبزشو از سرش برمیداشت و تو دستش مچاله میکرد و میگفت ناز دختره بابا زن پسر کدخدا با ما فرق داره

و باز هم سوالای نوشین ک چرا فرق داره و سوالی ک از طرف بابا بی جواب رها میشد

دیگ کم کم وقته این بود ک ب  فکر باشه

نوشین باید ازدواج کنه؟

شرمنده وجودت دارم تایپ میکنم میزارم  امروز تا آخرشو

همونطور ک چایشو میریخت تو نعلبکی ب این فکر میکرد که چیکار کنه

نوشین آب پاکی و ریخته بود که نمیخواد مثله بقیه خواهراش ازدواج کنه و از یطرفیم نمیشد تو خونه نگهش داشت

 روشو کرد سمته رقیه و گفت

خانم میگی چیکار کنم

بهش میگم بشین تو خونه نرو بیرون میگ چشم

اما یک هفته یک ماه چقد تو خونه زندانیش کنم

اگ شوهرش بدیم شاید بزرگ شد شاید ....

سرشو انداخت پایین

دیگ کلمه هاشم ته کشیده بود

رقیه نگاهشو از زمین برداشت و گفت

اگ شوهرش بدیم و ب این کاراش ادامه داد چی؟

اونوقت چ کنیم

الان خودش تنهاس

اگ بره با بچه برگردوننش آبرومون و چیکار کنیم ؟

نوشین همونطور ک ب حرفای مادر و پدرش گوش میداد تو دلش ب خودش بد و بیراه میگفت

اخه تو چرا انقد فوضولی

برو شیر گاوتو بدوش

تخم مرغارو جمع کن

اصلن مثه بقیه باش

توهمین حین ک اینارو ب خودش میگفت اشکاش جلو چشمشو گرفته بود

بلندشد و شالش و بست و رفت بیرون

پاهاشو کرده بود تو چشمه و عکسه ماه و نگاه میکرد

با خودش گفت

بیا فرار کن اگ فرار کنی دیگ کسی بابا مشهدی و اذیت نمیکنه

دیگ کسی ب داداشا چیزی نمیگه

اونوقت فاطگه و بقیم اذیت نمیشن

اما بعد ک فک میکرد میگفت اونوقت اگ من فرار کنم مامان رقیه و بابا مشهدی همش ب فکرم میشن دق میکنن

اما دلم نمیخواد شوهر کنم

اگ بمیرم چی

چ فکرایی ک نکرد و منصرف شد

چشم

چشم

کدخدا اگه آدم خاصی و مد نظر داری معرفیش کن

مشهدی سرش پایین بود

میدونست داره اشتباه میکنه

اخه نوشین گفته بود ک ازدواج نمیکنه اما باباش داشت خلاف حرف دخترش عمل میکرد

آفرین مشهدی بلاخره سرعقل اومدی برو ک خبرای خوب و میفرستم

مشهدی بعد خدافظی راهشو سمته باغ کج کرد

نمیتونست ب چشمای دختر کوچولوش نگاه کنه و بگه ک میخوام شوهرت بدم

از یطرفم حرفای رقیه شک و دودلی و تو دل مشهدی حسین مینداخت

اگ بره با بچه  برگرده از این بدتر میشه

اونوقت چیکارش کنم

یهو یاده چیزی افتاد

ب پاهاش قوت داد ک سریع برگرده پیشه کدخدا بگه منصرف شده

چیزه دیگه ای ب فکرش رسید

کدخدا سری تکون داد و گفت

مطمئنی اینجور بهتره؟

مشهدی گفت آره کدخدا میفرستمش پیش عمم تو یه ده دیگس از اینجا خیلی فاصله داره شاید اون تونست این دختر و درست کنه

کدخدا موافقت کرد

اما مشهدی من میسپارم اگ پسر خوب پیدا شد بده بره

مشهدی قبول کرد و رفت خونه

حله