دوستان عزیز من خیلی سعی میکنم که خودم خودمو خوشال کنم یا برای خودم زندگی کنم یجورایی و انقدر ب همسرم وابسته نباشم اما واقعا گاهی فکر میکنم دارم نقش بازی میکنم و خودم نیستم من دام میخاد اعتراض کنم دلم میخاد بهش بگم ازین وضعیت راضی نیستم اما هی خودمو نگه میدارم چون اون ازین حرفا متنفره یجورایی فکر میکنم ک داره غرورم میشکنه میدونم الان میاین میگین که برو باشگاه برو فلان جا من همه جا میرم و همت کارم میکنم اما در نهایت فقط با بودن در کنار شوهرم ارامش پیدا میکنم و اون هم میگه نخاه ب زور پیشت باشم باهات بیام بیرون حوصله ندارم فلانم بیسارم😞😞😔
هووووووف لعنت ب هرچی وابستگیه منم یکی مث تو،دقیقا از ی ساعت پیش تصمیم گرفتم بشم لنگه خودش
تازه ازدواج کردین
یه مشت بی لیاقت بچه ننه شدن شوهرمون ( به کسی برنخوره شوهر خودمو میگم) ااااااااه گندتون بزنن هفته پیش جلو من اخر شب زنگ زده به دوستش که پاشید با زنت بیایین اینجا دور هم باشیم شب نشینی ما هم میخواهیم فیلم ببینیم یه نگاهش کردم گفتم ها؟؟؟؟؟؟؟؟ چرا الان این کارو کردی؟؟؟ میگه اون که نمیاد یه تعارف زدم فقط نشون به اون نشون که طرف اومد تا ۵ صبح هم پلاس بودن،منم صبح پاشدم یه نگاه به خونه انداختم دیدم گند گرفته گفتم م.ه من کلفتشم، عیاشی دوستاشو من جمع کنم گزاشتم رفتم سر کار عوضی
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
