من با تمام وجود و صادقانه و جدی وار هر کاری میشم. و اینقدر با درایت و مسئولیت پذیر هستم که مشکلات منو از پا نمیندازه. مثلا ازدواج کردم با همه توانم وارد شدم. با اینکه شوهرم شغل پردرآمدی نداشت ولی نذاشتم زمین بخوریم. اینقدر با برنامه بودم که مسائل زندگیمو به راحتی حل میکرد.
اینقدر عالی بودم که مادرشوهرم بهم میگفت تو امام هستی.
هر چندکشمکش با همین مادرشوهر زیاد و خیلی وحشتناک داشتم و دارم ولی هنوز هم به من میگه تو امام هستی .
دیگه ببینید چقدر خوبم که با داشتن روزهای پر تلاطم بین من و خانواده شوهر بهم میگه امام .
حالا چرا امام؟فرشته بهتر نبود؟
شوهرم هر جا میره اینقدر از من تعریف میکنه پیش استادش پیش رفیقاش که همه مشتاق میشن منو ببن.
مثلا یه بار استادشو دیدم بهم گفت اینقدر همسرتون از شما تعریف کردن خیلی دوست داشتم ببینمتون چه شکلی هستید . دوستاش پیام دادن که همسرتو میخوایم ببینیم. البته بگم دوستاش جوون نیستند . مثلا حاجی و منصب دار و اینا هستند.
تو محل کار هرقت میرم تو اتاق مدیرم بهم میگه من از شما پیش مدیر کل و معاون و فلان و فلان کلی تعریف کردم. شما خیلی خوبید . شما خیلی دقیق هستید . شما بهترین کارمند هستید .
تو دانشگاه استادم تعریف منو پیش یه استاد دیگه کرده که فلانی بهترین دانشجوئه و....
ولی
مادرشوهرم بیشتر از همه عروساش منو اذیت کرده و میکنه
شوهرم برای دلخوشی من حتی یک شاخه گل نمیخره . اصلا شادی و ناراحتی من براش مهم نیست
مدیرم اصلا فرصت رشد رو به من نمیده و کاملا تبعیض آمیز با من رفتار میکنه
استادم وجشتناک نمره پایین به من داد
اصلا از اون همه تلاش و انرژی که تو هرچیزی میزارم نتیجه نمیگیرم
واقعا نمیدونم مشکلم چیه . همه با خیلی خیلی کمتر از تلاش من نتیجه های خیلی بهتری میگیرن. رشد میکنن. احترام دارن ولی من نه رشد کردم و نه احترام دارم .
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
54 ثانیه پیش
54 ثانیه پیش
54 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
