از اول ابتدایی تا الان که یه بچه دارم هیچ وقت هیچ دوستی پیدا نکردم وقتی ام پیدا کردم سریع باز ولم کرده تو فامیلای شوهرمم کسی دوستم نیست منظورم این نیست که دشمنم هستن منظورم اینه که دوست کلا ندارم من...فقط یه دوست دارم که خیلی وقته دوستیم...همیشه تنهاام...هیچ وقتم درست نفهمیدم چرا...شوهرم و خواهر شوهرام و مادرشوهرم خیلی دوسم دارن اما دوست نیستن باهام...اصلا آدمی به مزخرفی من دیدین..؟
الان که دارم اینو برات مینویسم، کاملاً رایگانه، ولی واقعاً نمیدونم تا کی رایگان بمونه! من و دخترم بدون حتی یه ریال هزینه، یه ویزیت آنلاین از متخصص حرفهای گرفتیم. کامل بدنمون رو آنالیز کرد، تکتک مشکلات رو گفت و راهحل داد.
خودم کمر و گردنم خیلی مشکل داشت، دخترم هم پای ضربدری و قوزپشتی داشت… و باورت میشه؟ همهش رو درست کردیم!
واقعا...فکر میکردم تو کل ایران فقط من اینقد تنهاام
نه عزیزم مطمئنی باش خیلیا مثل شما هستن
من یک مامان و همسر شاد، مهربون و خوش اندام هستم که میخوام دنیا رو مجبور کنم به کام من و همسر و پسرم بچرخه🧡🧡🧡خدایا متشکرم بابت همه چیز و دستم رو از الان به بعد، محکمتر بگیر و برو تا بریم😘😍😁
کاش من هم تو زندگیم یک باباطاهر داشتم که بهم میگفت: گل سرخم چرا پژمرده حالی؟ بیا قسمت کنیم دردی که داری، بیا قسمت کنیم بیشش به من ده، که تو کوچک دلی طاقت نداری
دلم میخواد برم باشگاه...اما بدون دوست نمیشه...شوهرم میگه چقدر میمونی خونه برو باشگاه روحیه بگیر خودش هشتاد تا روزی فقط زنگ خور داره از دوستاش که بیا بریم باشگاه و...اما من میترسم برم...تنها..مسخره ست