سلام
دیروز رفتم مهمونی پسر یک ساله ام خیلی اذیت شد الان عذاب وجدان گرفتم.......
دیروز برای اولین بار بعد زایمانم تو یه مهمونی دوستام شرکت کردم چون من کارمندم از صبح خونه نیستم و هرروز حوالی ساعت 2 میرسم خونه معمولا پسرم با اینکه غذاهای کمکی میخوره تا شیر منو نخوره نمیخوابه برای همین از صبح بیداره تا من برم و اونو شیر بدم دیروز تا رسیدم خونه باید حاضر میشدم میرفتم چون مهمونی ساعت 3 بود پسرم همش بیتابی میکرد وقتی رفتیم مهمونی اولش صدای موزیک و رقص آدما براش جالب بود اما کم کم کلافه شد دوست داشت بره و تمام میوه ها و شیرینی و کیکها رو دست بزنه همش میخواست وسایل خونه اونجا رو مثل زمانی که تو خونه خودمون هستیم برداره و پرت کنه اما چون من محکم بغلش کرده بود همش گریه میکرد انقدر که من نفهمیدم مهمونی چه جوری گذشت دیگه آخرش بچه رو برداشتم رفتم تو اتاق خواب بخوابونم اما بخاطر سروصدای زیاد نمی خوابید و مثل فنر تو دستم خم و راست میشد من انقدر عصبی شده بودم که اونو با عصبانیت رو تخت گذاشتم یه هو پسرم انگار متوجه عصبانیت من شده بود زد زیر گریه انقدر که حس کردم یه لحظه نفسش بند اومد گلوهای اشکش رو صورت سفید وکوچولوش قلبمو آتیش میزد میخواستم برم خونه امابا اون آرایش و لباسا نمیشد باید منتظر همسرم میشدم میاومد دنبالم بالاخره 7و نیم شوهرم اومد دنبالم بیچاره بچه ام تو ماشین خوابش برد دیگه هم برای شام بیدار نشد تا صبح از خستگی خواب بود الان دارم از وجدان درد می میرم شاید من نباید مهمونی میرفتم خیلی پشیمونم همش تقصیر دوستام شد که اصرار داشتند باید به خودت هم فرصت زندگی بدی بچه هم باید عادت کنه اما حالا که به دیروز فکر میکنم حس میکنم من اشتباه کردم شما چی فکر میکنید شما هم مهمونی میرید یا بنظرتون بهتره با بچه تو این سن جایی نریم
دیروز رفتم مهمونی پسر یک ساله ام خیلی اذیت شد الان عذاب وجدان گرفتم.......
دیروز برای اولین بار بعد زایمانم تو یه مهمونی دوستام شرکت کردم چون من کارمندم از صبح خونه نیستم و هرروز حوالی ساعت 2 میرسم خونه معمولا پسرم با اینکه غذاهای کمکی میخوره تا شیر منو نخوره نمیخوابه برای همین از صبح بیداره تا من برم و اونو شیر بدم دیروز تا رسیدم خونه باید حاضر میشدم میرفتم چون مهمونی ساعت 3 بود پسرم همش بیتابی میکرد وقتی رفتیم مهمونی اولش صدای موزیک و رقص آدما براش جالب بود اما کم کم کلافه شد دوست داشت بره و تمام میوه ها و شیرینی و کیکها رو دست بزنه همش میخواست وسایل خونه اونجا رو مثل زمانی که تو خونه خودمون هستیم برداره و پرت کنه اما چون من محکم بغلش کرده بود همش گریه میکرد انقدر که من نفهمیدم مهمونی چه جوری گذشت دیگه آخرش بچه رو برداشتم رفتم تو اتاق خواب بخوابونم اما بخاطر سروصدای زیاد نمی خوابید و مثل فنر تو دستم خم و راست میشد من انقدر عصبی شده بودم که اونو با عصبانیت رو تخت گذاشتم یه هو پسرم انگار متوجه عصبانیت من شده بود زد زیر گریه انقدر که حس کردم یه لحظه نفسش بند اومد گلوهای اشکش رو صورت سفید وکوچولوش قلبمو آتیش میزد میخواستم برم خونه امابا اون آرایش و لباسا نمیشد باید منتظر همسرم میشدم میاومد دنبالم بالاخره 7و نیم شوهرم اومد دنبالم بیچاره بچه ام تو ماشین خوابش برد دیگه هم برای شام بیدار نشد تا صبح از خستگی خواب بود الان دارم از وجدان درد می میرم شاید من نباید مهمونی میرفتم خیلی پشیمونم همش تقصیر دوستام شد که اصرار داشتند باید به خودت هم فرصت زندگی بدی بچه هم باید عادت کنه اما حالا که به دیروز فکر میکنم حس میکنم من اشتباه کردم شما چی فکر میکنید شما هم مهمونی میرید یا بنظرتون بهتره با بچه تو این سن جایی نریم
