سلام . من بچه ک بودم خیلی فامیلامونو دوست داشتم . مثلا عمم یا عموم هروقت میخواستن بیان پیشم واسم ی چیزی میووردن ک خوشحال شم و خیلی قربون صدقم میرفتن و اینکه آدمای باحالی هستن باهاشون خوش میگذره کلا . ولی هرچقدر ک بزرگتر شدم فهمیدم ک با وجود خوبی هاشون پشت سرمم حرف میزنن . از وقتی حرفاشون و دوروییاشونو فهمیدم دیگه باهاشون بهم خوش نمی‌گذره و حتی یک ساعت هم کنارشون واسم سخت میگذره . واسه همین تصمیم گرفتم رابطمو باهاشون قطع کنم یا حداقل خیلی خیلی خیلی کمش کنم مثلا ماهی یکی دوبار دیدار . ولی مشکلم اینه ک بابام خیلی بهشون وابسته هست و همش ب من میگه باید مرتب بهشون زنگ بزنی مرتب بری دیدنشون . نمی‌دونم چطور ب بابام بگم ک واقعا نمی‌خوام باهاشون در ارتباط باشم ک دلش نشکنه چون بابام خیلی خواهران و داداشاشو دوست داره . ببخشید طولانی شد ولی خواستم همه رو تو ی پست بگم ک نخواین منتظر ادامش بمونین .
مجردی؟
چند سالته؟
آدم تا مجرد باید با ساز خانوادش برقصه😑
منم از فاميلامون بدم مي ياد فاميلاي نوكيسه وتازه به دوران رسيده
من همین مشکل و با فامیلای مادم دارم تا قبل ازدواج کلی باهم خوش بودیم بعد ازدواجم خیلی پشته سرم حرف زدن منم قطع رابطه کردم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
