اونایی ک طرز فکرشون کمتفاوت با منه و درک نمیتونن کنن بدون حرف از تاریک خارج شن!
خانما من با خانواده ام خیلی تفاوت دارم!چ از نظر فکری و چ پوشش و ظاهر!بخاطر همین همیشه یه درگیری بی پایان بینمونه!سر هر چیزی جنگ اعصاب دارم!از لباس تا طرز فکر و...!اونا طرز فکر بسته ای دارن اما من نه!این خیلی ازارم میده!برای کوچکترین چیزا باید درگیری داشته باشیم اونقدری ک وقتی بدستش میارم بخاطر اون همه درگیری دیگه ذوقی براش ندارم! موندم چیکار کنم!خیلی خستم!توان جنگیدن ندارم دیگه!بیشتر این فشارم از طرف مادرمه!توقع داره من مثل سی سال پیش اون باشم!جلو همه تحقیرم میکنن!این باعث شده منم عصبی شم و پرخاشگر!و تصویر بدی ازم تو ذهن بقیه بمونه!گفتم درسم تموم شه شاغل میشم خیلی مشکلا حل میشه!شرایط الان جوری شده اونیکه شاغلم بوده بیکار شده!کار نیست!من کلی آرزو دارم!چون یه پول تو جیبی مختصر دارم به هیچ کدوم نمیتونم برسم!همیشه جلو همه شرمنده میشم بخاطر ضعف مالیم!بدتر چون نمیتونم به اهدافم برسم و خیلی کمال طلبم الان خیلی فشار عصبی رومه!حتی نمیتونم بخوابم!اعتماد به نفسم خورد شده!خواستگارام یا شبیه خانواده ام سختگیرن یا مناسب نیستن!در حالی که هیچیم کمتر از بقیه نیست!موندم چرا تمام زندگیم پر از گره های کوره!الان دارم میخونم کنکور بدک مجدد!چون میدونم پشتیبانی نمیکنن ازم ک کار آزاد راه بندازم!ولی خیلی خسته شدم!از این همه فشار!از اینکه بعد این همه درس خوندم و لیسانس گرفتن باز باید کتابای دبیرستان بخونم!نه دوستی دارم نه همدمی!سرم داره میترکه!دلم خیلی پره!خیلی خستم!حس میکنم نمیتونم ادامه بدم!حتی اینجا نوشتنش از رو بی کسیه!چون کسی ندارم بگم بهش!حس میکنم بمیرم راحت میشم
