گذشته باید توی گذشته بمونه .
نمیگم برام راحته ولی با اینکه حالا توی جامعه منو به چشم یه دختر نگاه نمیکنن خیلی کنار اومدم.
تو 21 سالگیم مطلقه هستم بله میدونم اینو ولی برام ناراحت کننده ست که خیلیا از جمله خانواده خودم دیدگاهشون به واژه مطلقه اینه:
"آخی.. طفلک باید یه عمر بمونه تا شاید یکی پیدا شه بگیرتش.."
"فلانی مطلقه ست."
"خیلی دختر خوبیه هااا ولی خب.. طلاق گرفته!"
ببینید تاحالا کسی واسه توصیف شما ، از شرایط بی تاثیر توی شخصیت و هویتتون استفاده کرده؟!
مثلا تاحالا کسی پشت سرتون گفته "دختر خوبیه ولی داداش داره!"
طبیعتا نه خیلی مسخره است . چون داداش داشتن شما تاثیری توی زندگی اجتماعی شخصیتون نمیذاره.
من مطلقه حساب میشم. ولی این چه تاثیری داره توی تصمیمام و کارام؟
برام جالبه که کسی نمیگه رشته خوبی توی دانشگاه فلان میخونه!
کسی نمیگه هروقت تونسته کمکمون کرده..
کسی نمیگه با این سن کم ادم خودساخته ای بار اومده.
کسی نمیگه یه کتاب میخواد چاپ کنه.
و...
نه متاسفانه .
از اون روز به بعد ، من فقط یه مطلقه م.
نه بیشتر...
ممنونم جامعه عزیز.
ممنونم مامان.
ممنونم بابا
اگر خوندین ممنونم ببخشید طولانی و شاید مبهم بود یکم خسته م