سلام خوبین
من 26 سالمه دخترم یک سال و نیمه..تقریبا ارومه ولی خب اذیتای خاص خودشم داره..تو غربت زندگی میکنم تنهای تنهای تنها..حتی یه دوستم ندارم..انقد ک زمونه بد شده واقعا نمیشه غریبه راه داد تو خونه!!!!شوهرمم کارمنده 7صبح میره 7شب میاد..وقتی ام میاد خب خستس..منم همش تو خونم خسته شده :( همش تنها دلم واسه دخترم خیلی میسوزه..بچم خیلی تنهاس..یکم باش بازی میکنم ولی خب خسته میشم..روحیمو باختم کلافه میشم دعواش میکنم و بعدم ک داستان عذاب وجدان:( واقعا شماها ک مثل منین چیکار میکنین بیرونم نمیشه رفت سرده از طرفی اهم اینجا کلا یه خیابونه و جای سرگرم کننده یا پاساژ خاصی نداره..همش غر میزنم بعدش میگم خدایا ببخشید ناشر نیستم ولی سخته تنهایی:( :(
