تا روز موعود فرا رسید ...شاینا صبح زود تر بلند شد..مدام تو اشپزخونه قدم میزد ..براش غذا درست کرد...لباس هاش رو شست و تا کرد ..چندتا ایت الکرسی خوند...ولی دلش اروم نمی گرفت....تهرانی که بی تابی های شاینا رو دید خندش گرفت و گفت تو میخوای چجوری اینو زنش بدی؟با حرص نگاه کرد و گفت تو هم که همیشه از ناراحتی من شادی...تهرانی اخم مصنوعی کرد و از روی میز یه سیب برداشت و گفت بیا مهریت رو بگیر و یکم مهر دلت رو رو به ما باز کن...شاینا با حرص سیب رو گرفت و گفت مهریم یه سبد سیب بود تو تا حالا یه باغ سیب به خوردم دادی...تهرانی خندید و گفت اره راست میگی مهر زیادی اسیب میزنه...پس تو هم این اشتباه در قبال اردلان نکن و اشپزخونه رو ترک کرد....و شاینا موند و یه دنیا سوال ....
ذخیرش کردم بعد بخونم
به امید اینکه تعطیل یا دعوا نشه
تا اینکه اردلان و محمد راه افتادن سمت تبریز...وقتی رسیدن رفتن خونه مادربزرگ محمد چون پدرو مادر محمد فوت کرده بودن و اون با مادربزرگ پیرش زندگی میکرد...البته خونه ی مادربزرگش از چند اتاق مجزا ساخته شده بود که پسرا و زناشون هر کدوم تو یه قسمت ساکن بود و اینطوری تنهایی و جای خالی عرس و پسرش رو با صدای نو هاش پر میکرد ......صدای جشن از بیرون میومد...صدای خنده زن ها...و رفت و امد ..حیاط پر خرت و پرت بود ...جهاز دختر رو اورده بودن و میخواستن بار کنن و ببرن....اردلان هم به عنوان هدیه یه فرش دستی فوق العاده چشمگیر اورده بود . که رونمای اون جهاز بود....برای اردلان خیلی چیزا تازگی داشت....لهجه و نوع گویش اونا براش جدید بود...حتی لباس پوشیدن و رسماشون...
اول من میرم قصه مادر بزرگ مامانتو میخونم بعد میام اینجا
خدایی چقدر حوصله دارینااااا میشینید داستان میخونید خوب یه عالمه رمان واقعی تو کتابخانه ریخته
وچقدر استارتر بیکاره میشینه زندگی فک و فامیل و مینویسه خوشبحالت
بذار عزیزم .بعد پست هارو جواب بده
😙یکم تند تر لطفا
سلااام قصه گوووووو😍😍😍
تا اینکه عصر شد و جهاز عروس رو بار زدن و قرار شد ببرن ...اردلان رفت کمک کنه که یه دفعه چشمش به یه دختر افتاد ...یه دختر با چادر مشکی و روبنده سفید که فقط چشماش معلوم بود...ولی بوی اون..یه بوی خاصی میداد..یه عطر پر از معصومیت...یه بوی بهار نارنج خاص..هم گرم و هم خنک.....مثل بهار سبز و دلپذیر.....یاد پاکی مادرش افتاد اخه دست های اون همیشه بوی گلاب میداد....
