سلام خانوما من احساس میکنم دارم تبدیل میشم به یه آدم دیوونه و عصبی از بس که من تو خونم .چون جایی ندارم برم فقط هفته ای یه بار خونه مامانم .از این هفته تا هفته بعد که برم خونه مامانم خونه هستم کلاس هم نمیتونم برم چون یه دختر سه ساله دارم و کسی نیست که نگهش داره
از طرف دیگه با شوهرم هم مشکل دارم امروز با هم بحثمون شد .این هفته شبکاره.صبح ساعت 7 از سر کار میاد .من باید دائم به دخترم تذکر بدم که بابا خوابه صدا نکن آخرشم که ساعت دو ظهر از خواب بیدار میشه اخم و تخم میکنه .میگم خب من چیکار کنم بچه ست نمیتونم جلو دهنش چسب بزنم که. میگه میبینی صدا میکنه برو خونه مامانت میگم مگه یه روز دو روزه.به خدا تو هفته شبکاریش انقدر فشار رو منه که آخر هفته میشه من دلم میخواد جیغ بزنم بس که تو خودم میریزم
با بچه و همسرتون برید بیرون ..جمعه ها برید کوه ..جاهای دیدنی ...به بچه ربطی نداره یعنی با بچه هم میشه تفریح کرد...دورهمی بگیرید با دوستاتون ...سینما و پارک ...کتاب بخونید ..چیزای جدید درست کنید
شوهرم میگه به جای اینکه سرت تو گوشیت باشه سر بچه رو گرم کن .میگم من همش سرم تو گوشی نیست. میدونید من غصه هام زیاده ما مستاجریم خونه نداریم با این قیمتا هیچ وقت نمیتونیم بخریم .ماشین نداریم اونم نمیتونیم بخریم.حقوقش هم .... هیچ جا هم که ندارم برم گوشی تنها سرگرمی منه