من شوهرم خیلی دوستم داره چون آویزونش نیستم میاد خونه آرامش داره هیچ وقت مشکلات و بحث هامون و قهرهامون رو به خانواده ها نگفتم و همیشه جلوی خانوادم و خانوادش بهش احترام میزارم و مادر خیلی خوبی برای بچه هاش هستم و خیلی به خودم میرسم و خودمو دوست دارم و این انرژی رو هم به اون انتقال میکنم که بعد دوازده سال هنوز عاشقمه و این عشق هرروز داره بیشتر میشه بینمون من هم عاشقشم و دیوووونه وار دوسش دارم
اولین چیز اینه که خودتو دوست داشته باشی،اگه نداری تلاش کن اول خودت رو به جایی برسونی که دوستش داری حالا از هر نظر میخواد ظاهری باشه یا باطنی،بعد مطمئن باش شوهرت هم همین حسو پیدا میکنه،این نظر منه
با وابسته نبودن و در عین حال وابسته بودن طوریکه فقط حس کنه تکیه گاهه که بچه ها گفتن هم موافقم،اینکه بفهمه بدون اون هم میتونی از پس خودت بربیای و کاراتو انجام بدی ولی تکیه گاه نهایی خودشه
منم ادعایی ندارم البته ولی خب دیدم تو اطرافیان و زندگی خودم که این مسائل تاثیرش خیلی زیاده
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستتاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
