تاوان حرفهایی که نمیتوانیم بزنیم موهای سفیدی است که لابه لای موهایمان داریم...به همه می گوییم ارثیست...به قول هاینریش بل درد دارد وقتی ساعتها مینشینی و به حرفهایی که هیچ وقت قرار نیست بگویی. فکر میکنی...
از یاد برده ای و از یاد برده ام تو را افسوس که رفته ای و از دست داده ام تورا ای آرزوی من تو کجایی و من کجا باور نمی کنم که نمی بینمت تورا گاهی به یاد تو و چشم بی شرم تو دمی از خود برون شوم و خواهمت تو را اشکم روان شود وبغض می کشد وقتی که یاد آوردم رفتن تو را لعنت بر این جفای زمانه و تقدیر روزگار آزرده میکندم هوس دیدن تو را
تاوان حرفهایی که نمیتوانیم بزنیم موهای سفیدی است که لابه لای موهایمان داریم...به همه می گوییم ارثیست...به قول هاینریش بل درد دارد وقتی ساعتها مینشینی و به حرفهایی که هیچ وقت قرار نیست بگویی. فکر میکنی...