تکنیکهای کمک باروری (ART)
بسیاری از زوجهای نابارور به خصوص زنان مبتلا به PCOS با مقاومت به کلومیفن سیترات (CCR) در نهایت برای بارداری به ART نیاز پیدا میکنند و لقاح آزمایشگاه (IVF) یکی از تکنیکهای کمک باروری است که شانس و نرخ وقوع بارداری را افزایش میدهد و بهطور گستردهای به عنوان یک روش درمانی برای ناباروری به کار گرفته میشود.
از اواخر دهه 1970 مدیریت ناباروری دچار دگرگونیهایی گردید و تاثیرات عمیقی بر زوجهایی که در تلاش برای باروری بودند بر جای گذاشت. در سال 1978 دانشمندان تولد یک نوزاد دختر سالم به نام لوئیز براون را اعلام نمودند و لوئیز به عنوان اولین "کودک لوله آزمایشگاهی" نام گرفت و تولد او با روش ART صورت گرفت. از زمان تولد اولین "کودک لوله آزمایشگاهی" در سال 1978 تا به حال بهطور فزایندهای از IVF برای زوجهای نابارور استفاده میگردد و تا به امروز حدود پنج میلیون نوزاد از طریق این روش متولد شدهاند که البته نگرانیهایی نیز در خصوص ایمنی این روشها نیز در زنان و همچنین برای نوزادان وجود دارد.
انجماد رویان نیز روشی نوین و اثبات شده میباشد که در زوجهای تحت درمان IVF استفاده میگردد و روشی بسیار ایمن و کارآمد است. انجماد رویان به معنی حفاظت از جنین برای مدت زمان محدود (حدود 4 ماه) در نیتروژن مایع میباشد.
با گذشت چندین دهه از زمان انتشار اولین گزارش تولد یک کودک به روش IVF، تحقیقات زیادی انجام شده است و روشهای دیگری مانند تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم (ICSI) ظهور کرده است که توانایی فرزندآوری خصوصا در مردان آزوسپرمیک را افزایش داده است.
علاوه بر مرحله تحریک کنترل شده تخمدانها (COH) که یک مرحله مهم در تکنیک ART میباشد، ذخیره تخمدانی نیز یک فاکتور با اهمیت در پیشبینی نتایج ART محسوب میگردد و اندازهگیری AMH سرمی (هورمون آنتی مولرین) یکی از بهترین مارکرهای ذخیره تخمدانی معرفی میشود.