اتفاقا پسر منم اشتهاش خوب نیست غزیزم ولی درست میکنم که فکر خودم ازاد باشه باخودم نگم کاش اینو درست میکردم شاید میخورد الان درست میکنم اصرار هم نمیکنم میذارم جلوش خورد که خوشحال میشم اگه نه سرزنشش نمیکنم
قبلا یه مدت مدام از خودم وبچه عصبانی بودم وموقع خواب هم کلی عذاب وجدان داشتم که چرا نمیخوره الان اما هرچیزی ازم برمیاد درست میکنم معمولا بوی غذای تازه که بپیچه تو خونه به جای چهارتا قاشق هشت قاشق میخوره
حالا پسر کوچیکم اشتهاش خوبه وبراحتی میخوره هرچی هم تو بشقاب داداشش بمونه تند تند میخوره
هردو رو به روش بزرگ کردم ولی خب متفاوتن دیگه با تفاوت ها باید کنار بیایم تا خودمون راحت تر باشیم
چقد حرف زدم