الان ساعت ۴ صبح هست و من نشستم توی تاریکی و فقط اشک‌میریزم مهمونی بودیم و همه بچه داشتن غیر از من، اینقد جای خالیش توی‌زندگیم آزارم میده که گاهی نفس کشیدن هم برام سخت میشه
من بچه که نداشتم فک میکردم هرکی بچه داره خوشبخته حالا هر مشکلی هم داشته باشه مهم نیست به هرحال خوشبخته
بعد از ۸ سال باردار شدم یه دختر که مشکلی توی کمرش داشت سه بار عمل جراحی شد الان الحمدالله خوبه ولی الان فهمیدم همیشه آدم با یه چیزی باید دست و پنجه نرم کنه.بدبختی ها تموم نمیشن فقط از شکلی به شکل دیگر تغییر میکنن این تویی که باید قوی باشی.منم میرفتم مهمونی مث تو ساکت یه گوشه می‌نشستم و جاری بعداز من که بچه دار شده بود و منی که چقدر اون بچه رو دوست داشتم و خودمو کنترل میکردم که به روم زیاد نیارم که نگن آخیییی کاش خدا به اینم بدد.
از رحمت خدا عافل نشو بدون این تاخیر امتحانه توعه هر کسی با یچیزی امتحان میشه و این امتحان توعه..شاکر باش قوی باش امیدوار باش توکل کن به خودش که هیچی قرص و آمپول و دکتری قوی‌تر از اراده ش نیست.انشالله بزودی توام بچتو بغل بگیری دوست گلم.
