عزيزم هميشه تو زندگي برابري بايد حفظ بشه تا الان تو رفتي پس اونم بايد قدمي برداره، چون شما هميشه پيشگدم شدي الان ميگه من سراغش نرم مياد خودش سمتم ، ببين بعضي چيزها هست اولش بايد نشون بدي ، تو نبايد هر دعفه ميرفتي براي اشتي چون هم وظيفه دوسته هم عادت شده براش هم اينكه مطمئا نياد جلو خودت رفتي
سخته برات قهر ميدونم چون زني و براي مرد و محبتش احتياج داري اما براي اينكه يك عمررررررر ميخواي زندگي كني نبايد كاري كنيً كه بعد ها خودت اذيت بشي و اين تو زندگي خستت ميكنه تو هم نياز داري ، ما زن ها همبشه كوتاه ميايم اين درسته ولي يك جاهايي هم بايد جدي بود و يك ايست به خودمون داد، به نظر من اين دفعه جدي باش محكم باش نه به خاطر منت كشي همسرت به خاط اينكه تو هم انساني و به عنوان يك زن نياز داري كه طرف مقابلت از ناراحتيت ناراحت بشه و پيشقدم بشه،
اگه با خانوادت راحتي ميتوني فعلا سراغش نري و به پدرت بگي نه اينكهههههه بگي قهر ميكنيم حي من ميرم سمتش نه، به بابات بگو منم زنم و از مردم انتظار هايي دارم كه اونا رو نميبينم ، من اين سريع جدي هستم تااا همسرم پيشقدم بشه اگر پيشقدم شد اگر امكان داره بابا باهاش قرار بزار و تو حرف بزن بزار بدونه جدي هستي
بزار بدونه بخواي ميتوني ، ضعيف نشون نده كه بگه من نباشم نميتونه، تو ازدواج كردي كه احساس تنهايي نكني و باهاش در ميون بگذار بگو من بزاي زندگيم همدم انتخاب كردم نه اينكه رو تنهايام يك چيزي هم اضافه بشه
