میفهمم، من خودم ۴ سال دانشگاه یه شهر دیگه خوندم عاااالی بود، بعدشم ۲ سال سرکار رفتم اونم خوب بود هم سرم گرم میشد هم یه پولی دستمو میگرفت هم این که فرصت نداشتم به خیلی چیزا فک کنم!!!
الان ولی بیکارم و تو خونه موندن عذابه برام عذااااب
محدودیت که نه برای فرار میتونم سر کار نه چیزی
دوس دارم تنها باشم نمیشع بی منطقی پدرم قهر و دعوای مادرم و پدرم و برادرم
خیلیم تنهام نه خاهری نه دوستی بخدا ادم بدی نیستم بعضی وقتا میگم شاید از اینکه خوبم اینقد بدبختم
یدونه مامانم باهام بود دوستم بود اونم ک بعضی وقتا اخلاقش عوض میشه خیلی تنهام
واه یعنی چی به شوهر فکر نکن.دختر خوب اگه خاستگار خوب وخوش اخلاق ومعتقدی برات اومد ازدواج کن ،نکنه این موقعیتهای خوبرو رد کنی وتو سی سالگی باز بگی مجردمو تحمل خونه رو ندارم،شما شاید نتونی اخلاق خانوادتو خوب کنی واونارو مهربون،،،اما میتونی با انتخاب درست ورفتار صحیح باهمسرت زندگی خوب وآرامی داشته باشید البته نه آرام مطلق چون همیشه تنشهایی در زندگی پیش میاد ولی صبر لازمه.
دخترم یه روزی که من مجرد بودم ویه روزی که دخترم کوچیک بودهمچین احساسی داشتم امروز که پدر وماور وچندتن از خانواده ام فوت شدن ودخترم ازدواج کرده واز من دوره حسرت اون روزها رومیخورم ولی دیگه فایده ای نداره سعی کن با اقتدار باووضع موجود کنار بیایی انشالله موفق بشی وخوشبخت
میفهمم عزیز فقط هیچوقت فکرت سمت دوست پسر واین حرفا نره که جزپشیمونی وبی اعتمادی چیزی نداره برات.سعی کن برای خودت کارای هنری کنی مثل خیاطی یا نقاشی و.....خیلی واسه رو حیه خوبه یا مطالعهکن کتاب بخون ،قرآن بخون عالیه..
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
