کاش می دونستم این باعث زجره و یه عمر رها و راحت و مجرد زندگی می کردم و مردا رو می پسردم دست ننه های محترموشون
یکبار اونیکه گفتم رو باصدای رسا بگو...شما تربیت و مراقبتترو صرف بچه های خودتون کنین.همین.بعدشم با خودت تمرین کن یادبگیری بی تفاوت باشی نسبت بهشون.به شوهرتم بگو فلانی جان من اینم...روز خاستگاری میگفتی باید مادریت و همسریت مطابق با معیارهای مادرم باشه منم حساب کار دستم میومد.من منم و ایشون مادرت و فلانی خاهرت.بین ماها یه دنیا فرقه همونطور که بین تو و فلانی یه دنیا فرقه.دیگه نمیخوام بشنوم کسی درمورد من و کارهای من نظر بده و تو نظرشون ابلاغ کنی به من.عزیزم وقتی بی احترامی کنی و توهین کنی اون رو جری تر میکنی فقط.تا میتونی سوت...بعد از سکوت جواب منطقی و محترمانه.و اینکه اونها رو از دایره توجهت خارج کن.هرکس بد بگه بد بکنه خودش رو کوچیک و حقیرکرده.
تقریبا خانواده همسر منم همینن
دائم باید بریم بهشون سر بزنیم
دائم دلتنگ بچه هاشونن در حالیکه خانواده من اصلا همچین انتظاراتی از ما ندارن
سلیقه شون هم اصلا به ما نمیخوره
مثلا میخواستن برای باغشون مبل بخرن به همسرم گفتن بیا تو هم ببین بعد که خریدن و اومدن خونمون وقتی رفتن از همسرم پرسیدم چطور بود مبلی که خریدن گفت " افتضاح"!!!
اما خب سلیقه اوناست دیگه کاریش نمیشه کرد
منم دوست داشتم یکم به روز تر و خوش سلیقه تر باشن اما اولویت همسر منه که سلیقه اش با من یکیه!
دقیقا همینه من با تحقیرهای اون احساس حقارت می کردم و عصبی می شدم و بدتر دعوا می شد اون خیلی منو و خانوادمو تحقیر می کنه و من چون نمی تونستم جوابی بدم بدتر عصبی می شدم و کار به دعوا می کشید الان فقط اشک می ریزم وقت یخانوادمو تحقیر می کنه کاری نمی تونم بکنم دیگه
ببین عزیزم این اجبار رو درک میکنم.ولی توجه به حرفاشون و اعتنا کردن به رفتارهاشون دست خودمونه...بدترین و حرص دربیارترین جواب بی تفاوتی و بی اعتنایی بهشونه.طوری که حتی سعی کنی کمترحتی نگاهشون بکنی.اون یه روزم با خودت یه کتاب ببر اونجا بخون.یکمم کمک کن ولی سرت گرم کتابت باشه.گفتن چرا چیزی نمیگی بگو چی بگم آخه تو این چند روز چیز خاصی نبوده ک قابل گفتن باشه.
بنظرت اگه بگی بیا بریم پیش یه مشاور چی میگه؟
بنظرت انقد زندگی و شما رو دوست داره که بخواد با هم بشینید همفکری کنید؟
خودش از این وضع ناراضی نیست ؟ راحته؟ یعنی فقط شما احساس میکنید این وسط مشکلیه یا طبیعتا ایشونم خیلی خوشحال نیست؟
دختر دیوونه ای که عصبی میشی.اشتباه منو نکن...این آدمها اصلن ارزش اشک و بغض مارو ندارن...به نظر من قبل از هرچیز رو خودت کار کن.بی توجهی و بی اعتنایی به توهین ها بهترین جوابه.ینی دیگه دراون حد نیستی برام که ناراحتم کنی.
اون یه زن مطیع می خواد با خانواده خیلی پولدار که من بابام خیلی معمولیه و خیلی محتاط برای یه ماشین ضمانت نکرد و شوهرم روزگار منو سیاه کرد کلا دوست داره پدر من خیلی خرج کنه برامون و پدر زن پولدار ولارج دوست داره که من ندارم دوست داره منم خیلی خیلی بی صدا و سکوت مطلق و مطیع مطلق باشم و هیچ اشتباهی نکنم همه چیز عالی باشه
خب همینه دیگه
خانوادش به بچه ها وابسته هستند
بچه هاشونم از جمله همسر شما مهرطلبه
مهر طلب با مهربان خیلی فرق میکنه مهر طلب یعنی کسی که یک کاری رو میکنه برای اینکه دیگران اون رو خوب و دوست داشتنی بدونن نه چون واقعا نیاز بوده اون کار رو انجام بده!
بند ناف روانی بین همسرت و خانوادش هنوز بریده نشده! گیر و گرفتاری اونجاست!
همسرت دوست داره براش کف بزنن ولی حواسش نیستت داره بین دستاشون این وسط له میشه!
شاید بی ربط باشه. ولی بیشتر چیزایی که تعریف کردی درباره ساندویچ و پیتزاس.
شاید خانواده شوهرت قبلا اوضاع مالی شون خوب نبوده حسرت این چیزا رو داشتن الان شوهرت دلش می خواد گذشته رو براشون جبران کنه.
یا مثلا از این جور خانواده ها بودن که تفریح و خرج کردن رو بلد نبودن. الان شوهرت یاد گرفته و می خواد اونا رو هم بی نصیب نذاره. یه جورایی دلش می سوزه.
همینکه هست...سرت به کارو زندگی خودت گرم باشه.اون باید خجالت بکشه ک چشمش به دست پدر شماست.تو به خودت برس.باشگاه اگه میتونی نمیتونی تو خونه یه تایم بذار برا خودت حلقه بزن و نرمش کن.کتاب بخون موزیک آروم گوش کن و فکرتو از همه چی خالی کن.بذار بفهمه واست مهم نیس دیگه
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
