سلام دوستان من یه دختر یکساله و نیمه دارم که اخیرا اطرافشو داره بهتر میشناسه و هرچیزی براش جذابه من اجازه میدم به خیلی چیزها دست بزنه که براش ضرر نداره اصلا صدام رو بلند نمیکنم بطوری که یکی دو بار وقتی خطری متوجهش بود بلند صداش کردم فرار کرد به سمتم اما خونه دیگران بخصوص مادرشوهرم خیلی خیلی مواظبم خرابکاری نکنه همش دنبالشم با اینکه یه نی نی دیگه در راه دارم اما هیچوقت نشده بشینم و شیطنت کردنشو تماشا کنم دخترم اخیرا میخواد همه چیز رو خودش بخوره که کثیف کاری داره منم بهش میدم تا اینجا خیلی با همسرم اختلاف نداریم اگرچه بازهم گاهی غر میزنه که زیادی بهش میدون میدی اخیرا بچه خیلی حرص میخوره و گریه میکنه چون نمیتونه خواستشو بگه گریه زیاد میکنه گاهی حتی میخوام بگیرمش و بغلش کنم جیغ میزنه و خودشو پرت میکنه حرکاتش من رو هم عصبانی میکنه اما خودمو کنترل میکنم چون بچه به این کوچیکی که قابلیت تشخیص نداره مثلا دیشب با همسرم بیرون بودیم وقتی اومدیم خونه بچه گیر داد بره حمام اگر من خودم تنها بودم باهاش بازی میکردم بعد نیم ساعت بی خیال میشد اما من وقت نداشتم مشغول شام پختن بودم همسرم به روش خودش برخورد کرد و تا آخر شب بچه چیزهای مختلف رو بهانه کرد و گریه کرد همسرم هم دوباره غررررر که نو لوس بار آوردی از طرفی میترسم این حالت درش باقی بمونه و حق با همسرم باشه از طرفی با توجه به مقالات علمی و روانشناسی که در این رابطه خوندم بچه تو این سن میخواد استقلال داشته باشه و اصلا بهش میگن سن هیولایی نمیدونم گیج شدم دیشب هم بد با همسرم صحبت کردم هم خسته بودم هم بچه بی تاب بود هم اینکه اونم چون فکر میکرد همه چیز تقصیر منه رفت زیر پتو و خوابید درحالی که بچه مدام گریه میکرد یه تنه کارها رو کردم و بچه رو خوابوندم راستش کار کردن منو اذیت نمیکنه ولی وقتی بچه زیر دست و پات داره گریه میکنه کار کردن خیلی سخته بهر حال ببخشید طولانی شد از مادرهای باتجربه تقاضای کمک دارم
منم با شوهرم همینیم
ولی گاهی مواقع با قاطعیت باید به بچه بگیم نه
گریه کنه که بکنه
شخصیتش تو این سن شکل می گیره دیگه. چه خونه خودت چه خونه مادر بزرگاش یه پارچه نسبتا بزرگ ضخیم بنداز، بچه رو بذار روش خودش غذا بخوره. دیگه کثیف کاری هم نمی شه، دردش یه لباسشویی هست
بچتو ریلکس بار بیار
نزار گریه کنه بعد به خواستش برسه
قبل از اینکه گریه کنه به خواستش برسه نه تنها بد نیست بلکه روح و روانشو اروم میکنه
اما اگه برای رسیدن به چیزی گریه کرد تحت هیچ شرایطی کوتاه نیا و بهش نده چون راهشو پیدا میکنه
ولی خدایی بچه توی این سن بچه دوم اخه خیلی سخته.خدا کمکت کنه
مشکل منم با همسرم همینه
الان یه هفته هست با هم جز حرفای روزمره نمیزنیم
یه بچه تو پارک بچه منو هل داده
حالا پسرم هر کی که دنبالش کنه یا پشتش راه بره جیغ میزنه
آقا ناراحته که مگه مرده بودی یکی پسرمو هل داده
دیگه هم نمیزاره بچه مو پارک ببرم
آفرین چ مادر خوبی هستی،خسته نباشی،روش تو درسته و خیلی خوب داری انجامش میدی،دختر منم تقریبا همسن دختر شماس،و جدیدا همش جیغ میزنه و گریه میکنه و دوس داره جیزای مختلفو امتحان کنه،منم تا جایی کخطر نداشته باشه و اعصابم بزاره همراهیش میکنم،بنڟرم با شوهرت بشینو دقیق درموردش حرف بزنید دلایل شوهرتم بشنو شاید ی جاهایی واقعا حق با اون باشه
عزیزم از شوهرت نباید ناراحت بشی چون اون هم تجربه اولشه و متخصص رفتار با کودک هم که نیست. من و همسرم توافق کردیم که سی دی های تعلیم و تربیت دکتر هولاکویی رو قبل بدنیا اومدنش کامل گوش بدیم و تا جایی که ممکنه برخوردمون با بچه یکی باشه تا بچه هم از تعارض بین ما سوء استفاده نکنه. درسته دخترت کوچیکه ولی مطمئن باش خیلی چیزارو میفهمه الان.
من ازین سی دی ها خیلی راضی ام. اگه میتونی بگیر و استفاده کن. صوتیه فقط میزاری گوش میکنی. به همسرتم بده. امیدوارم موفق باشی گلم
دقیقا مشکل من وشوهرم .دیونم کرده میگه تو لوسش کردی پس فردا نمیتونه از پس خودش بربیاد هر چی میگم بابا بچه است بفهم به گوشش نمیره
من فقط دسه تا نکته را میدونم
اول اینکه باید حرف و عمل شما هم و همسرتون با هم یکی باشه
پس حتما بشینید و با هم صحبت کنید و به نقطه مشترک برسین و یکسان عمل کنید
دوم اینکه بچه وقتی برای داشتن چیزی و خواستن چیزی متوسل به جیغ و گریه میشه باید صبور باشین و خواستش را اجابت نکنید
سوم هم بهتره که سعی نکنید همه کارها و تربیت فرزندتون را به تنهایی انجام ندین .. همسرتون را حتما درگیر کنید
همین جمله اینکه میگه تو لوسش کردی نشان از این دیدگاه داره که همسرتون خودش را تو امر تربیت دخیل نمیدونه و این خیلی بده
دخترت تقریبا هم سن و سال دختر منه. به نظرم کار درست رو تو می کنی. دایم نکن نکن کردن به بچه خیلی بده، بچه دنیای اطرافش رو بیشتر با لمس کردن می شناسه. به هر چیز جدیدی که دست می زنه مثل اینکه یه کشف جدید کرده. همه اینها محرک برای رشد خلاقیت بچه است. منم اصلا بچه او رو برای ریخت و پاش کردن و شلوغ کردن دعوا نمی کنم، باباش هم همینطور. اگه چیزی رو قرار نباشه دست بزنه دم دستش نمی ذاریم.
به نظرم یکی دو تا کتاب در مورد تربیت بچه مطالعه کن اینجوری اگر شوهرتم به روش تربیتت اعتراض کرد می تونی ارجاعش بدی به کتابایی که خوندی و مطمیننا اگه شوهرتم ببینه که با دلیل صحبت می کنی بیشتر به روش تربیتت اعتماد می کنه
ممنون بچه ها
چقدر نظراتتون کاربردی و خوبه حتما اجرا میکنم به دکتر هولاکویی هم خیلی اعتقاد دارم حتما سی دی رو تهیه میکنم
هر روشي كه انتخاب ميكنين تو خلوت خودتون باهم به توافق برسين بعد اجراش كنيد جلوي بچه سر تربيتش بحث نكنيد بهش حس گناه ميدين و باعث ميشين از يكيتون زده شه
جلوش حرفتون يكي باشه حالا كوچيكه ولي نبايد بحث بشنوه
