کینه و خشم رو همه توی وجودشون دارند همه ما زخم خوردیم و زخم هم زدیم.دل شکوندیم و دلمون شکسته.همه ی ما یک روز یک جایی یک نفر رو تا حد جنون عصبانی کردیم.هیچ آدمی نمیتونه همیشه قربانی باشه.مهم اینه که بدونیم همه ی آدمها برای رفتارهایی که از نظر ما غیر منطقیه،دلایل منطقی خودشون رو دارند.ما اتفاق ها رو فقط از دریچه ی نگاه خودمون بررسی میکنیم و همیشه هم حق با ماست.اینکه آدمهایی که ناخواسته ناراحتم می کنند به جای خشم و عصبانیت کمی حق بدم.حتی اگه این حق دادن غیر منطقی باشه باز هم اینکارو بکنم و خودمونو بزارم جای اونها.کاری که میدونم در شعار آسونه و در عمل سخت اما به خودم قول دادم که برای آرامش خودم اینکارو بکنم.دغدغه های آدمها متفاوته و نوع برخورد هر آدمی نسبت به یک قضیه بسته به دغدغه هاشون میتونه متفاوت از نوع برخورد ما باشه...از آدمها عصبانی نباشیم ما همه خامیم و هیچکسی برای بار دوم زندگی رو تجربه نمیکنه.ته زندگی هم نامشخصه و عمر محدود.یاد بگیریم که هر اتفاقی میتونه چندین زاویه داشته باشه که از چشم ما دور مونده باشه
من خیلی وقته اینطوری فکرمیکنم وبسیارراحتم
بله موافقم
تصمیم خوب و بزرگیه.اگه همه اینجور فکر کنن و بهش عمل کنن عالی میشه اما بعضیها اصلا نمیخوان از دریچه دید دیگران به قضایا نگاه کنن.در کل موافقم با حرفتون دوست جونی❤❤
نمیتونم‌مادرشوهرمو‌ببخشم نشد😐
درود بر شما با این طرز فکر
ولی من یکی نمیتونم اینجوری باشم صادقانه میگم
البته من پیش وجدان خودم رو سفیدم
هیچ وقت ضربه ای به کسی نزدم و بد کسی را نخواستم ...در مقابل همیشه مظلوم واقع شدم و ضربه خوردم...
واسه همین یه تعدادی از دور و بری هام را کلا از زندگیم حذف کردم...از چند نفر هم کینه به دل دارم که اگه بشنوم اتفاق بدی براشون افتاده حسابی قند تو دلم آب میشه...
کاملا موافقم بسیار عالی
منم دارم سعی میکنم اینطور باشم البته اولین تلنگر رو با نصیحت امام علی (ع) حدیث معروف هر انچه برای خود ...و نامه ۳۱ نهج البلاغه خوردم
ولی باز با این وجود نتونستم در مورد یک مساله مادرشوهرم رو ببخشم تا اینکه تو موقعیتی مثل موقعیت اون بنده خدا قرار گرفتم و فهمیدم اونم حق داشته و شاید اگه اون موقع من کمی خودم رو جاش میذاشتم چندسال با ناراحتی زندگی میکردم .گرچه ناراحتی تو دلم بود و کسی خبر نداشت.
