دعوامون شده سه روزه

اره بدم نه اونقدا ک ب فحش بست.انتظار نداشتم

ن اگه راحت نمیبود بهم میگفت اونجوری نیس

کلا شوهرم اینطوریه ک امروز ی بحثی بشه فرداش یچی بگم سریع ناراحت میشه و ب منظور میگیره...حالا اگه در شرایط عادی همون حرفو بزنم شاید با ی لبخند بهش فیصله بده

تموم شد اومدم بگم شاید سبک شم...هرکی دوس داره از تاپیکم بره بره...مرسی😢

خونه هامون نزدیکه.مامانم مریض و پدرم نبود تنها بود خودش راضی بود و هست ک بریم اونجا.تازه اونجام ک بودیم چیزی براش کم نزاشتم.مامانمم بنده خدا روش بازه دوماد دوسته.فقط حرفای منو هی ب منظور گرفت و از دو ق ماست رسید ب ی دعوای بزرگ...خودمو خیلی کنترل کردم دوس داشتم جیغ بزنم

اما شوهر من تو دعوا هییییچ وقت هر حرفی نمیزنه اولین بار بود و من اصلا انتظار نداشتم.گفت کلا بد تربیت شدی.منم بی تربیت کردی.گفتم عزیز من ....گف بمن نگو عزیز من بی تربیت ....دو بار ازت کلمه محبت امیز نشنیدم هرچیم بلدی خودم بهت یاد دادم...منم گفتم تو اولین مذکر زندگیم بودی من خراب نبودم مث بعضیا ک قبل ازدواج بلد باشم گفت چ ربطی داره مگه من بودم؟من تو خونواده از پدر مادرم یاد گرفتم

خونوادشون اروم و ساکتن چون پدر مادرش از جوونی عاشق هم و سالمو یکدل بودن و بچه هاشونم نرمال بزرگ شدن اما من ن پدرم معتاد بود و همیشه با مامانم دعوا و فش و فش کشی داشت من با تنش 4صب از خاب میپریدم و از ترسی ک همیشه بابام بروی مادرم چاقو میکشید میرفتم چاقو رو جا میدادم تو شش سالگی

منو با خودش ک تو محیط ارام بزرگ شده پدرش بهش محبت کرده مقایسه میکنه.مشکل من اینه ک من محبت مذکر رو ندیدم و دوس دارم شوهرم هم شوهر باشه هم پدر هم حامی هم یه دوست چون هیچ وقت دوستی نداشتم ...چون انتخاب من دخترای چادری نبودن و دوستام قرتی بودن و خونوادم مذهبی و همش از دوستی باهاشون خونوادم منعم میکردن

ولش کن حرفاش اتیشم زد هرچی میخاد بشه بشه فعلا دوس ندارم حتی ببینمش

انگار هیچکی جز دلارام تاپیک منو نخونده