سلام بچه ها
چند وقته توی نی نی سایت اکثرا فقط انرژی منفی میدن به هم و از بدبختی و گرفتاری میگن ک امیدوارم اکثرا ساختگی باشه و مردم ما توی خوشی و خوشبختی سیر کنن.
امایه موضوعی هست ک دوست داشتم با شما مطرح کنم.اونم اینه که چرا از خودمون شروع نمیکنیم.
خیلی راحت دیگران رو قضاوت میکنیم.داشته هامونو نمیبینیم و به جاش نداشته هارو مدام تکرار میکنیم.
تهمت میزنیم.غیبت میکنیم.دروغ میگیم.عفت و حیا رو ندید میگیریم به بهانه این ک میگیم مهم دله!!!
حرف از دین میزنیم ولی عکسش عمل میکنیم.
کلا دوست داریم زندگی رو به مسخره بگیریم.بچه ها برکات خدا رو نابود میکنیم.
اصراف میکنیم.
احترام بزرگتری و کوچکتری رو رعایت نمیکنیم.
به بزرگترها سر نمیزنیم.
قناعت نمیکن.
فرهنگ غرب رو گسترش میدیم با حرف زدنمون.با پوششمون.با تربیت کردنمون.
ووووووو و هزاران چیز دیگه
اون وقت میایم میشینیم از اتفاقات ناگوار زندگیمون شکایت میکنیم.
خانومای عزیز یه جایی دیگه تمام میشه این زندگی
حتی اگر منو شمام نباشیم.
بیاید نگاهمون رو عوض کنیم.تلاش کنیم برای زندگی که خدا توش جریان داشته باشه.
بدیهامون خوب کنیم.کم کنیم و کم کم از بین ببریم.
بچه ها از ماست ک برماست.
خداتوی کتابش فرموده سرنوشت هر قومی رو خود اون قوم تعیین میکنه.
پس هر اتفاقی ک برامون میافته اینو بدونیم که مقصرش اول خودمونیم.
اینارو نوشتم ک بگم اگر مادر یه نوزاد ،20 سال دیگه از تربیت بچش سیگار کشیدن بچش یا چشم چرانیش یا... ناراحت شد.بدونه مقصرش خودشه.
بدونه به رفتار و اشتباهه امروزش داره اینده فرزند خودشو خراب میکنه.
بدونه اگر شوهرش پاشو کج گذاشته اون زن کجا نگاهشو عفتشو حریمشو حتی در حد یه نگاه حفظ نکرده که امروز داره از اشتباه شوهرش واسه بقیه تعریف میکنه و دنبال راه حله.
یا مردی ک انگ هرزگی ب زنش میزنه کجاش قضیه خودش بو میده ک امروز زنش رفته توی اون جایگاه.
خلاصه بگم که بچه ها خدا توی زندگیامون گم شده .
هر کس خدانداره هیچی نداره.
اگر توکلمون واقعی باشه.زندگیامون عاقبتمون بخیر میشه.
از کلام تند من ناراحت نشین.
امیدوارم هرگز شاهد گرفتاری وناراحتیاتون نباشم.
توکلتون رو از دست ندین و احازه ندین شیطان به دلهاتون رخنه کنه.
ناامیدی دام شیطانه.
