سلام خدمت همگی
راستش یه دغدغه‌ی فکری برام پیش اومده که نمی‌دونستم کجا مطرحش کنم...
اصلاً نمی‌دونم چرا اینجوری شدم... حالا که فقط چتد هفته به اومدن نی‌نیم باقی مونده، حس و حالم یه جوری شده که انگار حوصلشو ندارم! یعنی طفلکی هنوز نیومده من فکر و ذکرم شده اینکه کی حال بچه‌داری داره! در صورتی که از اول با برنامه‌ریزی و با خواست خودمون و با عشق و با کلی دردسر این نی‌نی رو بدست اوردیم خدارو شکر... الانم واقعاً قصدم ناشکری نیست، کم و کسری هم ندارم از هیچ نظر که بگم تحت فشارم... اوضاع محیط اطرافم هم عالیه ولی اینجای کار که رسیدم ته دلم انگار خالی شده از اینکه دارم مادر میشم راستی راستی... کسی مثل من بوده یا هست؟ یا فقط من خل و چل شدم؟
