چندین ساله گذشته نزدیک یازده سال همه دوستام عاشق شدن و با عشقشون ازدواج کردن خوب بالاخره طرفم عاشقشون شد دیگه ولی متاسفانه من کسی عاشقم نشد با اینکه چهره خوبی دارم و درسم خوندم ولی کسی عاشقم نشد از بچگی آرزوی ازدواج با عشق داشتم ولی نشد سنتی ازدواج کردم خیلی افسوس میخورم به دوستان همشون خوشبخت شدن ولی من خوشبخت نیستم کاش جوونا همه شون با عشق ازدواج کنن
به بخت و اقبال طرف
همه هم با عشق خوشبخت نمیشن...
خوبی عشق اینه اگه دعوا و سرو صدا پیش بیاد اگه به ته خط برسی بازم عاشق طرفی ولی وقتی عاشق نیستی از دنیا زده میشی
زندگی خودتونو با دیگران مقایسه نکنید
شاید زندگی دیگران دکور قشنگی داشته باشه ولی شما از پشت صحنه خبری ندارید
خودتون عشقو بوجود بیارید تو زندگتون
ازدواج سنتی به نظرم جالب نیست مگه چقدر طرف رو بشناسی و روش حساب کنی
من حرفتو با گوشت پوست و استخونم میفهمم.
منم از بچگی همیشه رویابافی میکردم که با عشق ازدواج میکنم.
من تو همسنام خیلی بیشتر زجر و درد وحسرت کشیدم خیلی کتک خور و در واقع کلفت خانواده شلوغ وحشی بودم. میگفتم جبران میشه برام .
بزرگ شدم همه دوستام و اطرافیانم با عشقاشون ازدواج کردن.
عشق منم یه بیشرف از اب در اومد با نامردی تمام یواشکی با یکی دیگه عقد کرد...
خلاصه دوستام بچه دار شدن.. بچه هاشون بزرگ شدن...
من با همون حسرت اولیه پیر دختر شدم.
ینی خدا حتی برام تقدیر ازدواج سنتی هم نگذاشته بود چه برسه عاشقانه. . منکه عمر و جوونیم تموم شد ولی الهی هیچ کس رو دنیا تقدیرش مثل من نباشه
منم خیلی از بچگی رویا پردازی میکردم همیشه غرق تو رویاهام بودم درسخون بودم میگفتم اگه تو سن و سال کم نشه لااقل میرم دانشگاه اونجا پیدا میشه ولی دریغ از یک نفر هیچکس عاشق من نشد هیچوقت به آرزوم نرسیدم ولی تمام اطرافم دوستام همشون با عشق ازدواج کردن کاشکی منم عاشق شوهرم بودم اونجوری زندگی به طعم دیگه ای داشت
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
