آدم تو زندگی به نقطه ای میرسه که تنها ارزوش این میشه که بچه شه و پدرومادرش جوان بعد از رسیدن به آرزو

بعد از رسیدن به بقیه ارزوهات

تازه می فهمی چقدر حالت بده

پدر و مادرت رو میبینم با موی سپید و کمر خم شده

غصشونو می خوری

یه نگاه به آسمون می کنی میگی دمت گرم

ولی میشه هرچی دادی پس بگیری فقط دوباره بچه شم

تو خونه ی بچگی هام زندگی کنم بین مامان و بابام بخوابم و اونا جوون و پر امید باشند؟

اگر آرزویی دارید که قابل رسیده خوشحال باشید

وقتی آدم آرزویی داره که امکانپذیر نیست هم خوبه هم بد

بدیش که مشخصه به چیزی تو قلبت برای همیشه سنگینی میکنه

خوبیش اینه که به پوچی دنیا و مفاهیم فلسفی میرسی

اینکه دنیا ظرفیت کمی داره و به ما آرامش ابدی نامیده

و همیشه ناراحت و آرزومندیم

حتی با رسیدن به تمام آرزوها

مامان! دلم می خواد موهات مشکی شه

دلم می خواد بابام همون شکلی باشه

دلم خیلی گرفته