نزدیک دوماهی هست که یه خاستگار دارم اما ولکن نیست
داستان از اونجا شروع شد که اول به خودم پیام داد اما گفتم اهل دوستی نیستم بعد دیگه زنگ زدن واسه خاستگاری
خانواده منم اصلا حتی نزاشتن بیان میگن اصلا نمیخوریم به همدیگه
بعد از این داستان پسره هر شب بهم پیام میده میگه اینقد میرم میام تا بشه
خودمون راجب زندگی و شرایط حرف میزنیم همدیگه رو میفهمیم با اینکه ۶ سال اختلاف سنی داریم
هر روز هم بهم پیام میده
بنظرتون اینکه باهاش حرف میزنم بد نیست؟ به هرحال خانوادم ک راضی نمیشن
