اگر آوردش راحت و آسوده زندگی خودت رو بکن، مهمون بازی نکن، جلو شوهرت اخم و بی ادبی نکن که لج کنه،
یه برنامه هم بریز با یه بهانه ای سریع ببرید بزارید خونه خودش یا مثلا دخترش
مثلا برید گردش ولی برگشتنی بگو بریم به بابا سر بزنیم بعد که رفتید با شوخی بگو مامان حالا مهمونی بودی یه کم هم شوهرداری کن چند روز
عزیزم بزار الان تو سن ۴۵ سالگی یه چیزی که بعد از سالها اذیت شدن یاد گرفتم بهت بگم،
به حرف دیگران اهمیت نده، دیگران رو انقدر برای خودت بزرگ نکن، خب پخش کنه که عروسم بیرونم کرد، به جهنم
ببین دختر تو زندگی فقط از خدا بترس، فقط کاری که خدا گفته حرامه انجام نده، کار برخلاف انسانیت و وجدان انسانی انجام نده، مردم آزاری نکن، حق الناس نکن، ظلم نکن، واجبات دینی رو انجام بده
و از بنده ی خدا و حرفها و کارهاش ترس نداشته باش
با سیاست و زرنگی کاری کن مورد ظلم قرار نگیری
حالا یه بار سوار ماشین کنید با هم برید گردش جایی که خودت دوست داری به خودتم خوش بگذرون،
بعدش به شوهرت بگو مامان اینا رو ورداریم بریم شهر داداشت مسافرت، ما دو سه روز بمونیم ولی بزار مامانت اینا یه مدت باشند بعد داداشت خودش می آردشون خونه اینجوری آب و هواشون هم عوض میشه
منم خیلی اذیت شدم، تقریبا ۲۱ سالم بود ازدواج کردم، بعضی وقتها از شدت ناراحتی دچار مشکلات جسمی میشدم، بعد از چندین سال دیدم عه من دارم پیر و شکسته میشم و هیچی از زندگی نمیفهمم و اونا دارن روز به روز خوش تر میشن
با خودم گفتم اونا هم مثل من آدم هستن، پهلوان که نیستن بیان من و تیکه پاره کنن، همون زبونی که تو دهن اونا هست منم دارم، همون مغز و عقل و بهترش رو منم دارم،
مگه حرف اونا چه اهمیتی داره؟
اینایی که میگی دقیقا سر منم اومده
راهش شجاعت و بی خیالی هست
زندگی زناشویی خودت رو حفظ کن، واسه شوهرت از احترام و محبت کم نگذار، ولی اصلا لازم نیست مطیع خانواده اش باشی و اصلا هم از حرف درست کردنشون نترس
