اولین شبی که دلتنگ میشی با خودت میگی میگذره،تموم میشه همیشه که اینجوری دلتنگش نمیمونم،شب دوم دوباره همونی اما بیشتر از قبل دلتنگشی و شب سوم هم همینطور.. وقتی برای اولین بار مزه ی دلتنگی رو چِشیدی دیگه برات تمومی نداره و تا ابد همراهته.اینقدر دلتنگ میمونی که میگی یعنی من بعد این میتونم ادامه بدم..؟و حتی گاهی اوقات اینقدر دلتنگش میشی که توان اینو داری از قلب و مغزت بِکشی بیرون و محکم بغلش کنی:)
و این حقیقت خیلی تلخه کسی که دلتنگه رو هیچ جوره نمیشه آروم کرد جز اونی که دلتنگش کرده.
