ما تقریبا سه ساله که از شهر خودمون دور شدیم دوسال یه شهر دیگه بودیم و الانم ۶ماهه یه شهر دیگه
اما پسرم ۱۰ سالشه و خیلی بهونه میگیره گریه میکنه پرخاشگر شده عصبیه هی میخواد بره بیرون هی میخواد خرید کنه مشق نمینویسه خیلی بدخط مینویسه کتاب دفتراشو خط خطی میکنه لجبازی میکنه
فقط داره دیوونم میکنه نمیدونم چیکارش کنم
واقعا هم نمستونیم برگردیم شهر خودمون بخاطر شغل باباش و اینکه اینجا یه شهر بزرگ و پرامکانات و عالیه
اما نمیدونم چطور عادتش بدم
باید حتما روانشناس بره عزیزم
کم کم درست میشه
کلاسی چیزی بنویس باشگاه. دوستای جدید پیداکنه حق داره خب. خودتوبذارجای اون
آخی عزیزدلم باهاش صحبت کن تنهاس
برین باهم بیرون براش وقت بزار
ببرش گیم نت و شهربازی هاش، سینما و....
عزیزم منم پارسال شرایط شمارو داشتم جوری بود که بچه هام افسردگی گرفتن ولی کم کم خداروشکرخوب شدن الان دلشون نمیخادازاین شهر بریم اصلا نگران نباش
حق داره بنده خدا
کلافس
من ۱۸ ساله تو این شهرم هنوز عادت نکردم
متنفرم از این شهر ارزومه برگردم وطن خودم
البته بهتون برنخوره پایتخت نشینا
بذار دوست پیدا کنه البته دوست خوب
به نطرم برای بچه ها خیلی سخته چون وقتی وارد محیط جدید میشن دوستاشون از دست میدن
حق دارن خوب از فامیل و وابستگی هایی که داشتن دور شدن منم مسافرت می رم دوست دارم زود برگردم من یادم می اد بچه بودیم محلمون عوض شد حالم بد بود
ببرش شهربازی هر بار بعد انجام تکالیفش
سن ۸ تا ۱۸ سالگی سن حساسیه جایی که قبلا بودین فقط حکم یه خونه نداره واسه پسرتون براش معنی هایه دیگه ایم میده تو خونه مثل زمانی که تو شهر و خونه قبلیتون بودین رفتار کنین طوری که فکر نکنه با اومدت به شهر جدید اوضاع فرق کرده
زمان
به بدخطیش اهمیت نده
بهش بگو اره خودمم دلمواس شهر قبلی تنگشده
یه جور رفتار کن که اره منم در کنار تو ام
منم مثل تو ناراحتم از جابه جایی
توجیح الکی نکن واسش
بذار حرفش بزنه بهت
از موضع بالا نباش
از موضع کنارش باش
