دیگ وقتی میگی دوسش ندارم ما چی بگیم
زندگی با کسی ک دوسش نداری مثل عذابه
بنظرم بچتم بده شوهرت و خودتو راحت کن وگرنه اونم قیافه و همه چیش میشه مثل باباش و اینه ی دق میشه
برو دنبال عشق واقعی
امیدوارم ک عشق نصیبت بشه
وقتی شوهرشو نمیخواد شماها آیه ام بیارید قبول نمیکنه و نظرش برنمیگرده.. برای اون بچه بهتره همین الان از مادرش جدا بشه شاید زن خوبی سر راهش قرار گرفت براش مادری کرد بچه ای ک زیر دست پدرو مادری با این مشکل بزرگ بشه قطعا آینده ای خوبی نداره.
تو همونی نیستی کهیکبار عکسخونت روگذاشتی تماما قهوه ای بود؟
همه گفتن چقد خونت دلگیر وداغون هست؟؟
تو شدیدا افسرده ای برودرمان شو
طلاق همدردی ازت دوانمیکنه
ب قران قسم دو تا بچه دارم ی مرد بچه ننه یا خونه خواهرشه یا ننه اش پول و مال منالشم تقدیمشون میکنه الان خونه خواهرشه بچه مشقاش مونده هنوز نیومدن ب خدا ی روز فقط ی روز خونه خودش نیست چ ضررها که به مانزدن مالی روحی ولی این نجس طرف اوناست همیشه هر وقت خواستم ی چیزی بگم به باد کتکم میگیره الان این زندگیه خودشم بهم میگه پدر سگ تکه کلامش شده ی بچه ام پیشمه اون یکی پسره با خودش می بره منم تنها خییییلی خسته ام خییییلی
برعکس بقیه من کاملا درکت میکنم منم یه خواستگار اینجوری داشتم حالم ازش بهم میخورد نمیدونم چرا داشتم باهاش ازدواج میکردم خدا خیلی دوسم داشت ک به خودم اومدم و تمومش کردم کسی ک دوس نداریو نمیشه تحمل کرد حالا هرچقدم خوب باشه توام حقته زندگی کنی تو گفتی نمیخوامت اون به زور تورو گرفته پس هرچی سرش بیاد حقشه
خیلی کار خوبی میکنی که طلاق میگیری
خانومایی که تو رو سرزنش میکنن اینجا اگه دو روز جای تو میبودن نمیتونستن تحمل کنن
ببین من کاملا درک میکنم از چه حسی داری صحبت میکنی...
من هم تو موقعیت مشابه قرار داشتم
هیچ جوره دوستش نداشتم ادم خوبی بود من دلم نبود
راه میرفت بدم میومد حرف میزد بدم میومد غذا میخورد بدم میومد دستش ب بدنم کشیده میشد حس چندش داشتم
دست من نبود...
من هم گول این حرف رو خوردم ک عقد کنین مهر و علاقه ب وجود میاد
اون دوستم داشت..
تنها فرقم با شما اینه من با تموم بچگیم تو روی همه وایسادم
همون ماه اول نکشیده جریان رو بهش گفتم ک دلم نیست اینکه مامانم وخواهرم تو صورتشون میزدن ابرومون رفت
نمیتونستن مانعم بشن
یواشکی رفتم دفتر رسمی مهریه رو بخشیدم حق طلاق رو گرفتم
اینجوری باهاش توافق کرده بودم..
و تموم پله های دادگاه رو تنها بالا پایین رفتم و ب ماه دوم نکشیده طلاق گرفتم...
اون اصلا ادم بدی نبود هرجا هست براش ارزوی خوشبختی دارم
یازده سال از این داستان میگذره هنوز یکبار پشیمون نشدم بهترین تصمیمم بود
الان تو اسیر هستی ، حداقل 10 سال از عمرت رو صرف بزرگ کردن بچت کنی ، یعنی فرصت ازدواجت خیلی کمه ، بعدم بچت رو باباش 7 سالگی میبره ، داستان داره سخته
چقد درکت میکنم منم از وقتی شوهرم اومد خواستگاری ازش متنفر شدم گفتم نمیخوامش گریه کردم ولی خاتوادم مجبورم کردن الان ۱۱سال میگذره ۱۲سال ازم بزرگتره یه روز خوش باهاش نداشتم بخدا قیافم قدم تحصیلاتم خانوادم توهمه چی ازش سرترم موندم و نابود شدم الانم بخاطر بچه ....تو جرات داری من نداشتم و نابود شدم
