چقدر احمق و ساده بودم واسه خانواده شوهر

یه جاری دارم که ازمن بزرگتره و خیلی زن حسود و دورویی هست و بارها با خانواده شوهرم بحث کرده و هرچی از دهنش حرفاش زشت دراومده بهشون گفته و حرمت شکسته ولی ی مدت ک شد میاد صلح میکنه .. ولی من همیشه مراقب بودم که حرفی نزدم باعث بشه اونا ناراحت بشن باوجودیکه ک بارها اونا رفتارو حرفای زدن ک من ناراحت شدم.. ولی قدر و وقت برای اون بیشتر میذارن انگار ازش میترسن و مراقبن ک اون ناراحت نشه خودشو بزنه به لولو و شلیطه بازی.. ولی ارزش برای من قائل نیستن و یه یاد و احوالی از من نمیگیرن.. واقعا دلگیر شدم ک چه حماقتی کردم که انقد ساده بودم ک منم خودمو جدی برای خانواده شوهرم نگرفتم باید منم پررو بودم وقتی منو ناراحت میکردن با یه حرف منم حرفامو توقعاتمون بهشون میگفتم منم ناراحتشون میکردم نه بریزم تو دل خودم محض احترام.. اخرش هم قدر همون ک صد تا فحش بهشون دادو پشت سرشون دورنگه بیشتر میدونن