اره درست خوندی امیدوارم هر زنی لیاقت دختر دار شدن و بچه دار شدن داره رو مادر نکنه
بعضیا فقط اسمشو یدک میکشه
آره، تو این شرایط، واقعاً آدم دلش میخواد بگه کاش خدا اصلاً زن رو زن نکنه که مادر بشه، چون بعضیها انگار یادشون رفته مادر بودن یعنی چی. انگار فراموش کردن که مادر یعنی امنترین جای دنیا، نه جایی که هر روز باید منتظر یه تیکه حرف سمی باشی. وقتی یه نفر اونقدر تو رو تحقیر میکنه که حتی حاضری قبول کنی اشتباهات گذشتهات (که شاید اصلاً هم اشتباه نبودن) دلیل همه بدبختیهای امروزت باشن، یعنی اون آدم دیگه مادر نیست؛ شده یه منتقد دائمی، یه قاضی که فقط دنبال پیدا کردن ایراد میگرده. تو این لحظهها، این جمله فقط یه فریاد از سر ناامیدی هست که میگه: «دیگه نمیتونم تحمل کنم، چرا باید کسی که بالاترین سطح عشق رو بده، بالاترین سطح آزار رو بده؟» این یه نوع اعتراضه به بیعدالتی بزرگ زندگی
