تو یک جلسه بودیم پرسید؛ با خودتان صادق باشید کی رو داری که اگر الان بمیرید مطمئنی تا سالها بعد همیشه میاد سر خاکتان..
همه اولش با هیجان جواب دادن؛ یکی گفت ؛ پدر و مادرم..یکی گفت همسرم..یکی گفت دوست پسرم..یکی گفت؛ خواهرم.. یکی گفت برادرم.. یکی گفت رفیقم و...،
بعد دوباره پرسید ؛ خوب فکر کنید با خودتان صادق باشید احتیاج نیست جواب بدید برگه جلوتان غیر خودتان کسی نمیبینه
همه تو فکر فرو رفتن.. آدما را که گفتند سنجیدن
۳۰ دقیقه به این موضوع فکر کردن..خیلیا اعتراف کردن همه اینها در بهترین حالت یکسال هفته یکبار نهایتا دوبار بیان
بعد یکسال یواش یواش اونم نمیان..
یکی از خانما ؛ گریه اش گرفت ؛ گفت حالا که فکر میکنم میبینم یکی رو دارم شاید تا آخر عمرش همیشه بیاد
پسری که از فامیل هام که بچگی با همه وجودش عاشقم بود پسری که جلد شکلات منو سالها نگه داشته بود..
اما من بخاطر خودخواهیم و توقعاتم بخاطر حرف بقیه بخاطر هوا و هوسم بهخاطر همه این آدما که مطمئنم بعد مرگم منو راحت فراموش میکنن هیچ وقت قبولش نکردم..
اما بازم مطمئنم اون میاد.
یارو گفت ؛ آدم مرده به سر خاک اومدن بقیه احتیاج نداره فقط این سوال رو بپرسید ببینید آدم واقعی زندگیتان کیه
